Tromboliza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tromboliza – rozpuszczenie zakrzepu w wyniku podania leków trombolitycznych, np.: tPA lub streptokinaza.

Leczenie trombolityczne ma na celu przywrócenie przepływu krwi w zamkniętym lub znacznie zwężonym naczyniu krwionośnym. Stosowane jest w zawale serca, udarze niedokrwiennym^[1] i ciężkiej zatorowości płucnej.

Przeciwwskazania do trombolizy: (zgodnie z zaleceniami European Society of Cardiology) ^{[potrzebny przypis]}

• Przeciwwskazania bezwzględne:
  • przebyty kiedykolwiek udar krwotoczny lub udar o nieznanej etiologii
  • udar niedokrwienny przebyty w ciągu ostatnich 6 m-cy
  • uraz lub nowotwór OUN
  • przebyty duży uraz (operacja), uraz głowy w ciągu ostatnich 3 miesięcy
  • krwawienie z przewodu pokarmowego w ciągu ostatniego miesiąca
  • znane zaburzenia układu krzepnięcia
  • tętniak rozwarstwiający aorty
• Przeciwwskazania względne:
  • TIA w ciągu ostatnich 6 m-cy
  • doustna terapia przeciwzakrzepowa
  • pierwszy tydzień połogu
  • punkcja okolicy, gdzie nie można zastosować ucisku
  • resuscytacja pourazowa
  • nadciśnienie oporne na działanie leków (skurczowe powyżej 180 mm Hg)
  • zaawansowana choroba wątroby
  • infekcyjne zapalenie wsierdzia
  • czynna choroba wrzodowa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]