Tor wodny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Statki na torze wodnym Świnoujście–Szczecin

Tor wodny (z niderl. farwater[1]) – droga dla statków, bezpieczna o odpowiedniej głębokości, wyznaczona na akwenie trudnym lub niebezpiecznym, oznaczona stałymi (np. brama torowa) lub pływającymi znakami nawigacyjnymi, na której może odbywać się bezpiecznie i swobodnie ruch żeglugowy. Kierunek (prawa i lewa strona) toru wodnego, prowadzi zawsze z morza do portu, ujścia rzeki lub do innej drogi wodnej.

Na wodach śródlądowych kierunek toru jest zgodny z kierunkiem prądu rzeki, a na wodach stojących jest wyznaczany przez władze lokalne. Ważną kwestią jest utrzymanie szlaku żeglownego.

Na przykład farwater szczeciński (tor wodny Świnoujście–Szczecin) to droga wodna począwszy od pławy podejściowej w Zatoce Pomorskiej przez Świnoujście, Zalew Szczeciński i Odrę do portu morskiego w Szczecinie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. tor wodny, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-04-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]