Tomasz Piątek (pisarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tomasz Piątek

Tomasz Piątek (2008)
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1974 Pruszków
Alma Mater	Uniwersytet w Mediolanie
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Tomasz Piątek (ur. 16 marca 1974 w Pruszkowie)^[1] – polski pisarz, dziennikarz i copywriter.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie; w 1993 zdał maturę^[1]. Ukończył lingwistykę na Uniwersytecie w Mediolanie.

W latach 1995–1999 pracował jako dziennikarz w „Polityce”, RMF FM, „La Stampa”, Inforadiu, Radiostacji oraz jako ekspert psycholingwista. Publikował felietony w miesięczniku „Film” i w dzienniku „Życie Warszawy”, od lutego 2009 do września 2013 pisał do „Krytyki Politycznej”. Został stałym felietonistą dziennika „Gazeta Wyborcza”. Pracował również w reklamie.

Jego debiutancka powieść Heroina (2002), częściowo oparta na własnych doświadczeniach życiowych, została nagrodzona honorową nagrodą „Książka lata 2002” przyznaną przez Bibliotekę Raczyńskich w Poznaniu^{[potrzebny przypis]}, zaś Piątek został za nią nominowany do nagrody Paszport „Polityki”. Drugą jego książką była powieść kryminalna Kilka nocy poza domem (2002), zaś w 2003 rozpoczął trylogię fantasy Ukochani poddani cesarza. Anty-thriller Bagno został nominowany do nagrody Wielki Kaliber dla najlepszych powieści kryminalnych. Heroina została wydana po rosyjsku (w Rosji i na Ukrainie) oraz serbsku, Kilka nocy poza domem – po hiszpańsku (w Argentynie i innych krajach Ameryki Łacińskiej), Bagno i Przypadek Justyny – po włosku.

W latach 2007–2012 mieszkał w Łodzi.

W 2009 za powieść Pałac Ostrogskich (2008) został nominowany do Nagrody Literackiej „Nike”^[2]. W 2011 otrzymał nominację do nagrody Paszport „Polityki” za powieść Wąż w kaplicy (2010).

Od 2012 mieszka w Warszawie. W lutym 2012 podjął pracę copywritera w agencji reklamowej Brasil^[3].

Jego książka Macierewicz i jego tajemnice (2017) w ciągu miesiąca od ukazania się została sprzedana w liczbie 100 tysięcy egzemplarzy^[4]. W swojej książce Piątek opisuje powiązania Antoniego Macierewicza z osobami, które są zgodnie ze znalezionymi przez Piątka dokumentami powiązane z rosyjskim wywiadem^[5]. W odpowiedzi na tę publikację Macierewicz złożył zawiadomienie do prokuratury, zarzucając Piątkowi przemoc i groźby wobec funkcjonariusza państwowego^[6]. Tydzień później przedstawiciele organizacji pozarządowych, m.in. Reporterzy bez Granic, International Press Institute, Freedom House i Global Editors Network, w liście do Macierewicza nazwali to działanie elementem kampanii dławienia wolności wypowiedzi w Polsce^[5].

W listopadzie 2017 otrzymał za napisanie książki Nagrodę Wolności Prasy, przyznawaną przez międzynarodową organizację Reporterzy bez Granic we współpracy z telewizją TV5 Monde^[7]. W październiku 2018 otrzymał Nagrodę Wolności i Przyszłości Mediów przyznawaną przez Medienstiftung der Sparkasse Leipzig z siedzibą w Lipsku za odwagę i dociekliwość dziennikarską^[8]. Do rezygnacji z przyznania tej nagrody namawiał jej fundatora ambasador Andrzej Przyłębski^[9].

W latach 2019–2020 był dziennikarzem radia internetowego Halo.Radio, gdzie prowadził audycję autorską. Od 2021 prowadzi program Dochodzenie prawdy na kanale Reset Obywatelski w serwisie internetowym YouTube^[10][11].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Przez kilka lat zmagał się z uzależnieniem od narkotyków (w tym heroiny) i alkoholu^[12]; uzależnienia te były jedną z przyczyn rozpadu jego pierwszego małżeństwa (z Hanną Gill-Piątek^[13])^[14].

Jest członkiem Kościoła Ewangelicko-Reformowanego.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Powieści[edytuj | edytuj kod]

• Heroina (Wydawnictwo Czarne 2002) – Nagroda Książki Lata 2002 Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu
• Kilka nocy poza domem (Wydawnictwo Czarne 2002)
• Bagno (Wydawnictwo Czarne 2004)
• Przypadek Justyny (Wydawnictwo Czarne 2004)
• Nionio (Wydawnictwo Literackie 2005)
• Dobry Pan (Państwowy Instytut Wydawniczy 2005)
• Błogosławiony wiek (Państwowy Instytut Wydawniczy 2006)
• Pałac Ostrogskich (W.A.B. 2008) – finalista Nagrody Literackiej Nike
• Morderstwo w La Scali (W.A.B. 2009)
• Wąż w kaplicy (W.A.B. 2010)
• Podręcznik dla klasy pierwszej (Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2011)
• Miasto Ł (W.A.B. 2012)
• Magdalena (W.A.B. 2014)
• Kartoflada (W.A.B. 2016)

Cykl: Ukochani poddani cesarza[edytuj | edytuj kod]

• Żmije i krety (Runa 2003)
• Szczury i rekiny (Runa 2004)
• Elfy i ludzie (Runa 2004)

Eseje, literatura faktu[edytuj | edytuj kod]

• Antypapież (Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2011)
• Macierewicz i jego tajemnice (Wydawnictwo Arbitror 2017)^[15]
• Macierewicz. Jak to się stało (Wydawnictwo Arbitror 2018)
• Morawiecki i jego tajemnice (Wydawnictwo Arbitror 2019)
• Duda i jego tajemnice, współautor z Marcinem Celińskim (Wydawnictwo Arbitror 2020)^[16]
• Rydzyk i przyjaciele. Kręte ścieżki 1945–1999 (Wydawnictwo Arbitror 2021)^[17]
• Rydzyk i przyjaciele. Wielkie żniwo 1999–2020 (Wydawnictwo Arbitror 2021)^[18]
• Kaczyński i jego pajęczyna. Tkanie sieci 1949-1995 (Wydawnictwo Arbitror 2022)^[19]
• Wielkie łowy Kaczyńskiego 1995-2023 (Wydawnictwo Arbitror 2023)^[20]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]