Tomasz Kołakowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tomasz Kołakowski
Albin Kołakowski
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1902
Kołaki Małe

Data śmierci

23 listopada 1987

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Pijarzy

Śluby zakonne

1925

Prezbiterat

1928

Tomasz Kołakowski
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1902
Kołaki Małe

Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres

od 4 lutego 1947
do 10 lutego 1949

Przynależność polityczna

Stronnictwo Pracy

Tomasz Kołakowski właściwe Albin Kołakowski (ur. 7 czerwca 1902 w Kołaki Małe, zm. 23 listopada 1987[1]) – polski ksiądz rzymskokatolicki, pijar, działacz społeczny, poseł na Sejm Ustawodawczy RP (1947–1949).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Adama i Eufrozji z domu Kołakowska.

W 1920 wstąpił do nowicjatu zakonu Ojców Pijarów. Rok później złożył śluby zakonne (czasowe, wieczyste w 1925), by w 1928 przyjąć święcenia kapłańskie. Stał na czele konwiktu oo. pijarów w Krakowie jako prefekt, później pełnił obowiązki prefekta miejskich szkół powszechnych w Lidzie, a od 1930 do 1931 wikariusza w parafii oo. pijarów w Szczuczynie, gdzie udało mu się ożywić działalność Akcji Katolickiej. Został mianowany prezesem AK na powiat szczuczyński przez metropolitę Jałbrzykowskiego. W 1932 opuścił zakon pijarów i wyjechał na studia do Francji. W 1937 powrócił do Polski, mieszkał m.in. w Krynicy, Kołakach i Warszawie, a od 1938 w Płudach. W czasie okupacji niemieckiej działał w konspiracji. W latach 1941–1942 ukrywał na terenie gospodarstwa w Płudach dzieci żydowskie, które za jego sprawą znalazły później schronienie w klasztorze u Sióstr Rodziny Maryi. Podczas powstania warszawskiego zajmował się przerzutami żołnierzy do Puszczy Kampinoskiej.

Po 1945 był proboszczem w Oliwie oraz dziekanem Marynarki Wojennej[2] oraz działaczem Stronnictwa Pracy (był jego pełnomocnikiem na województwo gdańskie). Zasiadał w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z ramienia SP. W 1947 wszedł w skład Sejmu Ustawodawczego z listy Bloku Demokratycznego w okręgu Gdańsk[3]. Był sekretarzem Klubu Poselskiego SP. W 1948 podczas podróży służbowej do Czechosłowacji uciekł z kraju, za co został rok później pozbawiony obywatelstwa polskiego[4] i mandatu poselskiego. Uchwała Rady Ministrów o pozbawieniu Kołakowskiego polskiego obywatelstwa została uchylona 15 marca 1989 roku[5]. Stolica Apostolska wyznaczyła mu pracę duszpasterską wśród Polaków na terenie USA. Po kilku latach przystąpił do Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego. Na emigracji ujawniał prawdę o zbrodni katyńskiej[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Informacja Social Security Death Index.
  2. ↑ „Pierwszy kapelan” [rozmowa z ks. Kołakowskim], Ilustrowany Kurier Polski, nr 293, 28 października 1946, s. 14.
  3. ↑ Na tzw. Ziemiach Odzyskanych SP startowało w koalicji z PPR, PPS, SL, SD i PSL „Nowe Wyzwoleniem”, zob. Waldemar Bujak, Historia Stronnictwa Pracy 1937–1946–1950, Warszawa 1988.
  4. ↑ Uchwałą Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie pozbawienia Stanisława Bańczyka, Tomasza Kołakowskiego i Stanisława Wójcika obywatelstwa polskiego, która została uznana za nieważną przez art. 65 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. z 2022 r. poz. 465).
  5. ↑ Aleksander Kochański, Polska 1944-1991. Informator historyczny, Tom III, część 1, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2005, s. 861.
  6. ↑ Wojciech Świątkiewicz, Ekumenizm męczenników, Wiara.pl z 29 stycznia 2008.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Kołakowski&oldid=66438096”