Tom Sandberg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tom Sandberg

Tom Sandberg, 1978
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1955 Mo i Rana
Klub	Mo Skilag
Wzrost	175 cm
Debiut w PŚ	7.01 1984, Schonach (15. miejsce - Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	7.01 1984, Schonach (15. miejsce - Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	24.02 1984, Falun (2. miejsce - Gundersen)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Calgary 1984 Indywidualnie Mistrzostwa świata złoto Oslo 1982 Indywidualnie złoto Rovaniemi 1984 Sztafeta srebro Oslo 1982 Sztafeta Mistrzostwa świata juniorów złoto Lieto 1975 Indywidualnie srebro Autrans 1974 Indywidualnie Puchar Świata Kryształowa kula 1983/1984
Inne nagrody
Medal Holmenkollen 1983

Thomas "Tom" Sandberg (ur. 6 sierpnia 1955 w Mo i Rana) – norweski kombinator norweski, złoty medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów oraz zdobywca Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Tom Sandberg pojawił się w marcu 1974 roku, kiedy na mistrzostwach świata juniorów w Autrans wywalczył indywidualnie srebrny medal. W tym samym roku wygrał zawody w kombinacji podczas Holmenkollen ski festival. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Lieto był najlepszy.

Olimpijski debiut Sandberga nastąpił w 1976 roku podczas igrzysk olimpijskich w Innsbrucku. Po skokach zajmował tam zaledwie 17. pozycję, jednak po biegu awansował na ósme miejsce. W 1978 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, gdzie po konkursie skoków był piąty, jednak po biegu zajął ostatecznie siódmą pozycję. Dwa lata później brał udział w igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie był bliski zdobycia medalu. Konkurs skoków ukończył na dziewiątej pozycji, jednak w biegu awansował aż na czwartą pozycję, przegrywając walkę o brązowy medal z Konradem Winklerem z NRD.

Pierwszy sukces w kategorii seniorów osiągnął na mistrzostwach świata w Oslo w 1982 roku. W zawodach indywidualnych okazał się najlepszy, co zawdzięczał głównie dobrej postawie na trasie biegu, w którym uzyskał najlepszy czas. Pozostałe miejsca na podium przypadły dwóm reprezentantom NRD: Konradowi Winklerowi, który stracił do Norwega zaledwie 0.040 pkt i Uwe Dotzauerowi, który stracił do zwycięzcy 0,145 pkt. W konkursie drużynowym Norwegowie w składzie: Hallstein Bøgseth, Espen Andersen i Tom Sandberg wywalczyli srebrny medal. Już po skokach zajmowali drugie miejsce, z wyraźną stratą do prowadzących reprezentantów NRD i niedużą przewagą nad zajmującymi trzecie miejsce Finami. W biegu nie zdołali dogonić Niemców, na dodatek zostali wyprzedzeni przez Finów. Po obliczeniu punktów okazało się, że Norwegowie i Finowie uzyskali identyczny wynik punktowy (1243.60 pkt), wobec czego srebrne medale przyznano obu drużynom.

W Pucharze Świata zadebiutował 17 grudnia 1983 roku w Seefeld. Zajął wtedy piętnaste miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Wystąpił w czterech z pozostałych sześciu konkursów sezonu 1983/1984 zajmując kolejno drugie miejsce 24 lutego w Falun, czwarte 3 marca w Lahti, ponownie drugie 8 marca w Oslo, a w ostatnich zawodach cyklu, 24 marca 1984 roku w Štrbskim Plesie zwyciężył. Dzięki temu został pierwszym w historii zdobywcą Pucharu Świata, w klasyfikacji generalnej wyprzedzając Dotzauera i swego rodaka Geira Andersena. W lutym 1984 roku Sandberg zdobył indywidualnie złoty medal podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie. Zwyciężył w skokach i prowadzenia tego nie oddał podczas biegu, wyraźnie wyprzedzając dwóch Finów: Jouko Karjalainena i Jukkę Ylipulliego. Miesiąc później zdobył złoty medal w sztafecie na mistrzostwach świata w Rovaniemi. Wraz z Bøgsethem i Geirem Andersenem minimalnie wyprzedził Finów oraz reprezentantów ZSRR.

W 1984 roku zakończył karierę. Rok wcześniej został nagrodzony medalem Holmenkollen wraz z norweską biegaczką narciarską Berit Aunli.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
8.	9 lutego	1976	Innsbruck	Indywidualnie K-90/15 km	423.39 pkt	-17.74 pkt	Ulrich Wehling
4.	19 lutego	1980	Lake Placid	Indywidualnie K-90/15 km	432.200 pkt	-13.735 pkt	Ulrich Wehling
1.	12 lutego	1984	Sarajewo	Indywidualnie K-90/15 km	422.595 pkt	-	-

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
7.	20 lutego	1978	Lahti	Indywidualnie K-90/15 km	435.24 pkt	-18.02 pkt	Konrad Winkler
1.	19 lutego	1982	Oslo	Indywidualnie K-90/15 km	426.600 pkt	-	-
2.	26 lutego	1982	Oslo	Sztafeta K-90/3x5 km[1]	1295.92 pkt	-52.32 pkt	NRD
1.	18 marca	1984	Rovaniemi	Sztafeta K-90/3x5 km[2]	1189.46 pkt	-	-

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
2.	1 marca	1974	Autrans	Indywidualnie K-90/15 km	?	?	Bernd Blechschmidt
1.	22 lutego	1975	Lieto	Indywidualnie K-90/15 km	?	-	-

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

• sezon 1983/1984: 1.

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	24 lutego 1984	Falun	Gundersen K90/15 km	411.935 pkt	2.	-2.435 pkt	Rauno Miettinen
2.	8 marca 1984	Oslo	Gundersen K90/15 km	426.815 pkt	2.	-4.915 pkt	Espen Andersen
3.	24 marca 1984	Štrbské Pleso	Gundersen K90/15 km	428.905 pkt	1.	-	-

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-05)]. (ang.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]