Teatyni – Wikipedia, wolna encyklopedia

Klerycy Regularni Teatyni
Dewiza: Quaerite Primum Regnum Dei
Herb zakonu
Pełna nazwa

Klerycy Regularni

Nazwa łacińska

Ordo Clericorum Regularium vulgo Theatinorum

Skrót zakonny

CR

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Status kanoniczny

14 sierpnia 1524

Założyciel

Kajetan Thiene

Data założenia

14 września 1524

Przełożony

P. Salvador Rodea González CR

Liczba członków

30 (Włochy), około 300 na całym świecie (2009)

Strona internetowa
św. Kajetan z Thieny

Zakon Kleryków Regularnych (Teatynów), (łac. Ordo Clericorum Regularium vulgo Theatinorum) – zakon katolicki, założony w 1524 w Rzymie, przez św. Kajetana i Jana Piotra Caraffę, biskupa Chieti (łac. Teate lub Theate – skąd popularna nazwa zakonu - Teatyni), późniejszego papieża Pawła IV, który został pierwszym generałem zakonu.

Do Polski zakon został sprowadzony w 1664.

Teatyni zajmowali się kształceniem duchownych, w tym duchownych Kościołów połączonych ze Stolicą Apostolską unią (np. grekokatolicy, Ormianie). Poziomem kształcenia dorównywali takim zakonom jak jezuici czy pijarzy.

Założyli w 1894 pierwsze Bractwo Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej przy bazylice Sant'Andrea della Valle w Rzymie i propagują Niebieski Szkaplerz Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, zatwierdzony przez Klemensa X w 1671.

W Polsce istniały dwa klasztory teatyńskie - konwikt w Warszawie i we Lwowie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]