Tarik ibn Zijad – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tarik ibn Zijad (ar. طارق بن زياد, Tāriq ibn Ziyād; zm. 720) – wódz berberski, który poczynając od 711 roku (bitwa nad rzeką Guadalete zwana też bitwą pod Jerez de la Frontera) podbił tereny dzisiejszej Hiszpanii i rozpoczął kilkusetletnie panowanie arabskie w tym kraju.

Od jego imienia pochodzi nazwa Gibraltar (arab. Dżabal Tarik — Góra Tarika).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Janusz Danecki, Kultura Islamu - Słownik, WSiP, Warszawa 1997.
• Jerzy Rajman, Encyklopedia średniowiecza, Wyd. Zielona Sowa, Kraków 2006.