Tahirydzi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tahirydzi
Tâheriyân
821–873
Położenie Persji
Stolica

Merw, Niszapur

Ustrój polityczny

Monarchia

Typ państwa

Emirat

Pierwszy emir

Tahir ibn Husajn

Ostatni emir

Muhammad ibn Tahir

Zależne od

Abbasydzi (de iure)

Powierzchnia
 • całkowita


1 000 000 km²

Data powstania

821

Data likwidacji

873

Religia dominująca

Islam sunnicki

Tahirydzi – dynastia panująca w Persji w latach 821–873[1][2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Założycielem dynastii był w 821 r. Tahir Ibn al-Husajn, jeden z dowódców armii Kalifatu Abbasydów. Za służbę w wojsku otrzymał zarząd we wschodniej prowincji Persji – Chorasanie. Jego następcy kontrolowali terytoria do granicy z Indiami. Panowanie Tahirydów zostało zakończone w 873 r. przez dynastię Saffarydów, którzy przejęli władzę w Iranie. Mimo iż państwo było w teorii przynależne Kalifowi Abbasydzkiemu, w praktyce cieszyło się niezależnością[1][2].

Pierwszą stolicą państwa był Merw, później Niszapur[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tahirydzi, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-11-20].
  2. a b Tahirid dynasty, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-01-31] (ang.).
  3. Niszapur. Literatura perska [online], www.literaturaperska.com [dostęp 2023-07-20] (pol.).