French
DeutschTadeusz Pikulicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 26 listopada 1954 |
|---|---|
| Data śmierci | 19 sierpnia 2022 |
| Zawód, zajęcie | socjolog, dziennikarz, działacz opozycji w okresie PRL, przedsiębiorca |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
 | |
Tadeusz Pikulicki (ur. 26 listopada 1954 w Krakowie, zm. 19 sierpnia 2022)[1] – polski socjolog, dziennikarz, działacz opozycji demokratycznej w Polsce Ludowej, redaktor naczelny „Gazety Krakowskiej”, przedsiębiorca.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia socjologiczne w Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. W 1980 został dziennikarzem „Gazety Krakowskiej”. Po ogłoszeniu stanu wojennego stracił pracę jako dziennikarz. Rozpoczął prowadzenie punktu naprawy zapalniczek. Zaangażował się w działalność opozycyjną. Wziął udział w strajku wiosennym w 1988 w Hucie im. Lenina, w związku z czym trafił na 14 dni do aresztu. W 1989 został szefem biura prasowego Małopolskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” i redaktorem biuletynu tego komitetu „Karta’89. Biuletyn wyborczy Solidarność”. W 1990 został redaktorem naczelnym „Gazety Krakowskiej” po utraceniu przez nią statusu organu PZPR[1].
Po 1990 był dziennikarzem „Czasu Krakowskiego”, wiceszefem „Dziennika” TVP oraz przedsiębiorcą w branży reklamowej[1].
Za działalność opozycyjną w PRL w 2011 otrzymał medal „Niezłomnym w słowie”. W 2013 prezydent RP odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
Zmarł 19 sierpnia 2022. Został pochowany 26 sierpnia 2022 na cmentarzu parafialnym przy ulicy Zawiłej w Krakowie (Borek Fałęcki)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Julia Kalemba: Zmarł były dziennikarz i redaktor naczelny "Gazety Krakowskiej". Tadeusz Pikulicki miał 68 lat. gazetakrakowska.pl, 20 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-26].
- ↑ a b Tadeusz Pikulicki. wyborcza.pl, 24 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-26].