Tadeusz Pagiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Pagiński

Tadeusz Pagiński w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie (2005)
Data i miejsce urodzenia	12 czerwca 1947 Gdańsk
Data śmierci	9 listopada 2023
Informacje klubowe
Klub	AZS Gdańsk
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1989–2008 kadra narodowa seniorek we florecie kobiet
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Pagiński (ur. 12 czerwca 1947 w Gdańsku, zm. 9 listopada 2023^[1]) – polski szermierz, w latach 1989–2008 trener reprezentacji Polski kobiet we florecie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę sportową jako szermierz rozpoczął w 1963 i do 1968 trenował oraz występował jako zawodnik AZS Gdańsk. W 1974 ukończył studia na Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Gdańsku. Po zakończeniu kariery sportowej, pozostając w swoim klubie, został instruktorem a następnie trenerem.

W 2000 Polski Związek Szermierczy nadał mu tytuł fechmistrza^[2]. Był to pierwszy tytuł fechtmistrza nadany trenerowi od 1939.

Od 1989 do 2008 był trenerem kadry narodowej seniorek oraz kadry olimpijskiej we florecie kobiet. Podopiecznymi i wychowankami Tadeusza Pagińskiego są m.in.: Sylwia Gruchała (trener indywidualnie od 2001), Magdalena Mroczkiewicz (trener indywid. od 1991), Małgorzata Wojtkowiak (trener indywid. od 2006), Barbara Szewczyk-Wolnicka, Anna Wojtczak-Sobczak, Katarzyna Felusiak-Zakrzewska, Agnieszka Szuchnicka-Wąsowicz, Magdalena i Izabela Knop.

Działalność rekonstrukcyjna[edytuj | edytuj kod]

Zaangażowany także w działalność związaną z rekonstrukcją historyczną. Był jednym z twórców Kapituły Rycerstwa Polskiego^[3] – ogólnopolskiej organizacji zrzeszającej grupy rekonstrukcyjne. Współtwórca Reguły Rycerskiej. Od 1997 do 2015 Hetman Wielki Kapituły Rycerstwa Polskiego. W okresie późniejszym Hetman Senior Kapituły Rycerstwa Polskiego. Zaangażowany w tworzenie regulaminów walk rycerskich oraz wskrzeszenia idei rycerskiej wśród młodzieży. Utworzył Order Orła z Mieczem oraz godność Damy Bursztynowej Róży – najwyższych odznaczeń w ruchu rekonstrukcyjnym w Polsce.

Wielki Fechmistrz Gdańskiej Szkoły Fechtunku Bractwa św. Jerzego, wskrzeszonej z jego inicjatywy w 1991.

Osiągnięcia trenerskie^[4][edytuj | edytuj kod]

• 2000 – IO Sydney – srebrny medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2004 – IO Ateny – brązowy medal indywidualnie Sylwii Gruchały (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2007 – MŚ St. Petersburg – złoty medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2003 – MŚ Hawana – złoty medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2003 – MŚ Hawana – srebrny medal indywidualnie Sylwii Gruchały (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2002 – MŚ Lizbona – srebrny medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 1999 – MŚ Seul – srebrny medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2004 – MŚ Nowy Jork – brązowy medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 1998 – MŚ La Chaux de Fonds – brązowy medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2000 – ME Madera – złoty medal indywidualnie Sylwii Gruchały (Trener Kadry)
• 2005 – ME Zalaegerszeg – złoty medal indywidualnie Sylwii Gruchały (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2002 – ME Moskwa – złoty medal indywidualnie Sylwii Gruchały (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2002 – ME Moskwa – złoty medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2003 – ME Bourges – złoty medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 1997 – ME Gdańsk – brązowy medal indywidualnie Anny Rybickiej (Trener Kadry)
• 2004 – ME Kopenhaga – brązowy medal indywidualnie Anny Rybickiej (Trener Kadry)
• 2006 – ME Izmir – brązowy medal indywidualnie Anny Rybickiej (Trener Kadry)
• 2008 – ME Kijów – brązowy medal indywidualnie Małgorzaty Wojtkowiak (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2000 – ME Madera – brązowy medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2006 – ME Izmir – brązowy medal drużynowo (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2004 – Pierwsze miejsce drużynowo za rok 2004 w Pucharze Świata (Trener Kadry i Trener Klubowy)
• 2005 – Pierwsze miejsce Sylwii Gruchały za rok 2005 w Pucharze Świata (Trener Kadry i Trener Klubowy)

Pod jego opieką zdobyto ponad 50 medali z Mistrzostw Świata Juniorów i Kadetów. W tym 21 medali seniorskich z Igrzysk Olimpijskich, Mistrzostw Świata i Mistrzostw Europy^[5]. Ponadto jako trener zdobył:

• 11 drużynowych zwycięstw Pucharu Świata (trener kadry, trener klubowy)
• 7 indywidualnych zwycięstw Sylwii Gruchały w Pucharze Świata (trener kadry, trener klubowy)
• 2 indywidualne zwycięstwa Sylwii Gruchały w Pucharze Świata (trener kadry)
• 1 indywidualne zwycięstwo Anny Rybickiej w Pucharze Świata (trener kadry)
• 24 zwycięstwa Drużynowych Mistrzostw Polski Seniorek (AZS-AWF Gdańsk)
• 14 zwycięstw Indywidualnych Mistrzostw Polski Seniorek (AZS-AWF Gdańsk)

Ponad 600 medali w Mistrzostwach Polski w różnych kategoriach wiekowych, w tym 24-krotnie tytuł drużynowych mistrzyń Polski.

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2004)^[6]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)
• Brązowy Krzyż Zasługi (1984)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (2003)
• Order Świętego Stanisława (2004)
• Gwiazda w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie (2005)
• Główna nagroda w konkursie „Najlepszy Trener Pracujący z Kobietami” (2005, Komisja Sportu Kobiet PKOL)
• Główna nagroda za osiągnięcia w 2007 roku w konkursie Trenera Roku (2008, Komisja Sportu Kobiet PKOL)
• Najlepsza Drużyna Roku 2000 w Plebiscycie Przeglądu Sportowego (2000)
• Nagroda Federation Internationale D`Escrime (2003, FIE)
• 16 Nagród Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu, Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu, Ministerstwa Sportu i Turystyki
• Najlepszy Trener Województwa Gdańskiego, Pomorskiego i Miasta Gdańska – pięciokrotnie
• Nagroda im. Eugeniusza Piaseckiego na 100-lecie AZS Gdańsk (2008)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• wywiad z Tadeuszem Pagińskim. kulisysportu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-11)].