Tadeusz Lityński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Lityński
Ilustracja
Tadeusz Lityński (2012)
Herb duchownego Adveniat Regnum Tuum
Przyjdź Królestwo Twoje
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1962
Kożuchów

Biskup diecezjalny
zielonogórsko-gorzowski
Okres sprawowania

od 2016

Biskup pomocniczy
zielonogórsko-gorzowski
Okres sprawowania

2012–2015

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

5 czerwca 1988

Nominacja biskupia

28 kwietnia 2012

Sakra biskupia

16 czerwca 2012

Faksymile
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 czerwca 2012

Miejscowość

Gorzów Wielkopolski

Miejsce

katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Konsekrator

Celestino Migliore

Współkonsekratorzy

Andrzej Dzięga
Stefan Regmunt

Tadeusz Lityński (ur. 14 czerwca 1962 w Kożuchowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy zielonogórsko-gorzowski w latach 2012–2015, biskup diecezjalny zielonogórsko-gorzowski od 2016.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 czerwca 1962 w Kożuchowie. Ukończył Technikum Elektroniczne w Zielonej Górze[1]. W latach 1982–1988 odbył studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Gościkowie-Paradyżu[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 5 czerwca 1988 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim miejscowy biskup diecezjalny Józef Michalik[1]. W 1991 ukończył studia magisterskie z zakresu teologii biblijnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a w 1999 studia magisterskie i licencjackie z prawa kanonicznego na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[2].

W latach 1988–1990 pracował jako wikariusz w parafii św. Bartłomieja w Ołoboku, a w latach 1990–1993 w parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Głogowie. Od 2000 był proboszczem parafii Najświętszej Trójcy w Ochli, a od 2006 parafii Chrystusa Króla w Gorzowie Wielkopolskim[2]. W latach 1993–2000 zajmował stanowisko notariusza Sądu Kościelnego w Gorzowie Wielkopolskim[2], następnie pracował tamże jako sędzia i obrońca węzła małżeńskiego[3]. Pełnił funkcję duszpasterza energetyków[1]. W 2011 objął urząd wikariusza biskupiego, a także wszedł w skład rady kapłańskiej i rady konsultorów[2]. W 2009 został kanonikiem honorowym kapituły katedralnej w Gorzowie Wielkopolskim, a w 2012 otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości[2].

28 kwietnia 2012 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej ze stolicą tytularną Cemerinianus[4][5]. Święcenia biskupie otrzymał 16 czerwca 2012 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim. Udzielił mu ich arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce, z towarzyszeniem Andrzeja Dzięgi, arcybiskupa metropolity szczecińsko-kamieńskiego, i Stefana Regmunta, biskupa diecezjalnego zielonogórsko-gorzowskiego[6][7]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Adveniat Regnum Tuum” (Przyjdź Królestwo Twoje)[8].

23 listopada 2015 papież Franciszek ustanowił go biskupem diecezjalnym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej[9][10]. 5 stycznia 2016 kanonicznie objął diecezję i odbył ingres do katedry Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim[11].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 2015 został delegatem ds. duszpasterstwa pracowników leśnictwa, gospodarki wodnej i ochrony środowiska[12], a w 2021 przewodniczącym Zespołu „Laudato si” przy Radzie ds. Społecznych[13]. Wszedł ponadto w skład Komisji ds. Polonii i Polaków za Granicą[14], Rady Prawnej, Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec[8] i Zespołu Biskupów ds. Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja[13].

W 2022 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego zielonogórsko-gorzowskiego Adriana Puta (2022)[15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Ks. Lityński biskupem pomocniczym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. ekai.pl (arch.), 2012-04-28. [dostęp 2018-11-28].
  2. a b c d e f Biskup pomocniczy dla diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. episkopat.pl (arch.), 2012-04-28. [dostęp 2013-10-26].
  3. Gorzów Wlkp.: kapłańska i biskupia rocznica święceń bp. Lityńskiego. ekai.pl (arch.), 2013-06-21. [dostęp 2018-11-28].
  4. Nomina dell’Ausiliare di Zielona Góra-Gorzów (Polonia). press.vatican.va, 2012-04-28. [dostęp 2013-10-26]. (wł.).
  5. Komunikat Nuncjatury: Biskup pomocniczy w Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. episkopat.pl (arch.), 2012-04-28. [dostęp 2013-08-10].
  6. Rozpoczęły się uroczystości sakry biskupiej ks. Tadeusza Lityńskiego. ekai.pl (arch.), 2012-06-16. [dostęp 2018-11-28].
  7. Nowy biskup pomocniczy. ekai.pl (arch.), 2012-06-16. [dostęp 2018-11-28].
  8. a b Tadeusz Lityński na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2018-11-28].
  9. Rinuncia del Vescovo di Zielona Góra-Gorzów (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2015-11-23. [dostęp 2015-11-23]. (wł.).
  10. Zielona Góra: Rezygnacja bp. Stefana Regmunta. Bp Tadeusz Lityński – biskupem zielonogórsko-gorzowskim. episkopat.pl (arch.), 2015-11-23. [dostęp 2016-10-09].
  11. Ingres bp. Tadeusza Lityńskiego. ekai.pl (arch.), 2016-01-06. [dostęp 2018-11-28].
  12. Ubóstwo, migranci, rodzina, reakcja na nadużycia – tematami 369. Zebrania Plenarnego KEP. ekai.pl (arch.), 2015-06-11. [dostęp 2018-11-28].
  13. a b Wybory 390. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2021-11-18. [dostęp 2022-09-11].
  14. Bp Tadeusz Lityński – biskupem diecezjalnym w Zielonej Górze. episkopat.pl (arch.), 2015-11-23. [dostęp 2016-10-09].
  15. Tadeusz Lityński. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2022-08-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]