Tadeusz Kojder – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Kojder
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1933
Gorliczyna

Data i miejsce śmierci

18 lutego 2017
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1953–1991

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Stanowiska

zastępca dowódcy WOPK ds. politycznych, zastępca szefa Głównego Zarządu Politycznego WP

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Grób Tadeusza Kojdera na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Tadeusz Kojder (ur. 30 listopada 1933 w Gorliczynie, zm. 18 lutego 2017 w Warszawie) – generał brygady WP, zastępca szefa Głównego Zarządu Politycznego WP w latach 1985-1989.


Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu w 1951 Liceum Ogólnokształcącego w Przeworsku pracował w oświacie, m.in. jako kierownik szkół podstawowych.

Od 1953 służył w WP w Pszczynie, gdzie w 1954 skończył szkołę podoficerską. W 1955 skończył ze stopniem chorążego kurs oficerów politycznych w Warszawie i został zastępcą dowódcy kompanii ds. politycznych w Katowicach. Od grudnia 1956 podporucznik, od września 1959 porucznik, od września 1963 kapitan, od lipca 1967 major. W 1958 skończył zaocznie technikum górnicze w Katowicach, a w 1964 z wyróżnieniem studia w Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie i został magistrem pedagogiki i instruktorem sekcji politycznej 42 Pułku Zmechanizowanego w Żarach. Od 1966 sekretarz komitetu PZPR tego pułku, od 1967 zastępca dowódcy pułku ds. politycznych. W lutym 1968 został sekretarzem Komitetu Partyjnego - zastępcą szefa Wydziału Politycznego 11 Dywizji Pancernej w Żaganiu. Od jesieni 1971 zastępca dowódcy 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej w Opolu ds. politycznych w stopniu podpułkownika.

1974-1976 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, po czym został pułkownikiem i zastępcą szefa Zarządu Politycznego Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. Od września 1977 zastępca szefa Zarządu I w Głównym Zarządzie Politycznym WP w Warszawie. Od jesieni 1980 zastępca dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju ds. politycznych i szef Zarządu Politycznego WOPK, od jesieni 1981 w stopniu generała brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza KC PZPR Stanisława Kani.

Od stycznia 1985 zastępca szefa Głównego Zarządu Politycznego aż do jego likwidacji w grudniu 1989. Później był I zastępcą szefa Głównego Zarządu Wychowawczego WP. 1990-1991 szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Warszawie. W lipcu 1991 pożegnany przez ministra obrony narodowej wiceadmirała Piotra Kołodziejczyka i przeniesiony do rezerwy w związku z zakończeniem służby wojskowej (w wieku 57 lat).

Działacz PZPR. 1986-1990 członek Centralnej Komisji Kontrolno-Rewizyjnej PZPR.

Zmarł w wieku 84 lat. Został pochowany na cmentarzu Północnym w Wólce Węglowej (kwatera S-XI-3, rząd 22, grób 1).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana (1901-1982), rolnika i Marii z domu Szarga (1904-1993). Mieszkał w Warszawie. Od 1957 żonaty z Czesławą z domu Krężel. Małżeństwo miało syna i córkę[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 194-196
  2. Wojskowy Przegląd Historyczny, nr 3 (121), lipiec - wrzesień 1987, s. 220
  3. "Wojskowy Przegląd Historyczny", nr 4, 1988, s. 246

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 194-196.