French
DeutschTadeusz Jarmuziewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 września 1957 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk, inżynier |
| Alma Mater | |
| Stanowisko | poseł na Sejm III, IV, V, VI i VII kadencji (1997–2015), wiceminister infrastruktury (2007–2013), senator XI kadencji (od 2023) |
| Partia | |
Tadeusz Jarmuziewicz (ur. 21 września 1957 w Piławie Górnej) – polski inżynier, przedsiębiorca, polityk, poseł na Sejm III, IV, V, VI i VII kadencji, w latach 2007–2013 sekretarz stanu w resortach związanych z infrastrukturą, senator XI kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Bolesława i Heleny[1]. Z wykształcenia inżynier elektryk, w 1982 ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu ze specjalizacją w zakresie przetwarzania energii elektrycznej.
W latach 1982–1985 pracował jako konserwator maszyn cyfrowych w firmie ZETO w Opolu. Od 1985 do 1998 kierował jako prezes Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Usługowo-Handlowym Fart. Brał udział w tzw. wojskowych maratonach, biegach przełajowych rozgrywanych na klasycznym dystansie 42 195 metrów, przy czym uczestnicy biegną w pełnym umundurowaniu, z ponad 10-kilogramowym plecakiem i bronią długą. W latach 1995–1996 był prezesem klubu sportowego Odra Opole, a w latach 1996–1997 wiceprezesem Opolskiej Izby Gospodarczej.
W 1993 zaangażował się w działalność Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Przez rok kierował organizacją wojewódzką i przewodniczył zarządowi wojewódzkiemu KLD w Opolu. W 1994 po połączeniu się tego ugrupowania z Unią Demokratyczną został członkiem Unii Wolności. Do 2001 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego regionu opolskiego UW. W tym samym roku przeszedł do Platformy Obywatelskiej. Był m.in. członkiem zarządu regionu PO, a 13 stycznia 2006 objął funkcję rzecznika w tzw. gabinecie cieni PO (odpowiedzialnym za infrastrukturę).
W latach 1994–1997 zasiadał w radzie miasta Opola. W wyborach do Sejmu w 1997 uzyskał mandat poselski jako kandydat UW w okręgu opolskim. W wyborach w 2001 ponownie został posłem, tym razem jako kandydat PO. Po raz kolejny mandat uzyskał w wyborach w 2005. W Sejmie V kadencji był wiceprzewodniczącym Komisji Infrastruktury. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz czwarty został posłem, otrzymując w okręgu opolskim 18 447 głosów. 23 listopada 2007 został sekretarzem stanu w Ministerstwie Infrastruktury.
W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, dostał 14 022 głosy[2]. Z dniem 23 listopada 2011 objął stanowisko sekretarza stanu w nowo utworzonym resorcie transportu, budownictwa i gospodarki morskiej[3]. 17 czerwca 2013 został odwołany z tej funkcji[4]. W wyborach samorządowych w 2014 zajął 3. miejsce spośród 6 kandydatów w wyborach na prezydenta Opola[5]. Zrezygnował z kandydowania w wyborach parlamentarnych w 2015. W wyborach samorządowych w 2018 bez powodzenia kandydował do sejmiku opolskiego[6].
W wyborach w 2023 był kandydatem na senatora z ramienia Koalicji Obywatelskiej w okręgu nr 51. Został wybrany do wyższej izby polskiego parlamentu, otrzymując 88 689 głosów[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2023-11-27].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Pięciu wiceministrów pomoże Nowakowi. wprost.pl, 29 listopada 2011. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Wiceminister transportu Tadeusz Jarmuziewicz odwołany. onet.pl, 17 czerwca 2013. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2019-05-07].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-06-01].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 158.