French
DeutschTadeusz Ciecierski (wojskowy) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 podpułkownik kawalerii | |
| Pełne imię i nazwisko | Tadeusz Seweryn Stefan Stanisław Ciecierski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 21 kwietnia 1892 |
| Data i miejsce śmierci | kwiecień 1965 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1912–1913, 1914–1928 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
.jpg) | |
| Odznaczenia | |
    | |
Tadeusz Seweryn Stefan Stanisław Ciecierski (ur. 21 kwietnia 1892 w Bachorzy, zm. w kwietniu 1965 w Grasse) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 kwietnia 1892 w folwarku Bachorza, w ówczesnym powiecie sokołowskim guberni siedleckiej, w rodzinie Stefana Wacława Dominika herbu Rawicz (1862–1935) i Marii z Doria-Dernałowiczów herbu Lubicz (1864–1935)[1][2]. Był bratem Zofii (1890–1964), żony Zygmunta Chamca, Stefana (1894–1981), kapitana pilota Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, Marii (ok. 1898–1927), żony Stanisława de Hening-Michaelisa, Jadwigi (ok. 1900–1976), żony Stanisława Epsteina, i Ewy Afry (1903–1978), zamężnej z Tadeuszem Wierusz-Kowalskim (1901–1958)[2].
W 1912 ukończył naukę i zdał maturę w gimnazjum w Warszawie. W tym samym roku wstąpił do armii rosyjskiej jako wolontariusz. We wrześniu 1913, po zwolnieniu z wojska w stopniu chorążego rezerwy, wrócił do Warszawy i rozpoczął studia na Wydziale Rolnym Towarzystwa Kursów Naukowych[3][4].
W maju 1914 został powołany na ośmiotygodniowe ćwiczenia rezerwy, a w lipcu tego roku zmobilizowany[3]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 4 mariupolskiego pułku huzarów[4]. 2 sierpnia 1914 w Prusach Wschodnich został ciężko ranny[3][4]. Po sześciomiesięcznej kuracji wrócił do pułku i walczył z Niemcami do rewolucji październikowej[3]. Następnie wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i został wcielony do 1 pułku ułanów[3]. W 1918, po demobilizacji korpusu, wrócił do Warszawy[3].
W listopadzie 1918 wziął udział w rozbrajaniu Niemców, a następnie wstąpił do 1 pułku ułanów krechowieckich[3]. W szeregach tego oddziału służył nieprzerwanie do 1925 i walczył na wojnie z bolszewikami[3].
W 1924 ukończył kurs w Szkole Samochodów Pancernych w Saumur we Francji[3]. W listopadzie 1925 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy 1 szwadronu samochodów pancernych w Grodnie z równoczesnym przeniesieniem z 1 do 10 pułku ułanów[5]. W lutym 1927 został przeniesiony do 1 pułku ułanów z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów kawalerii i przydziałem do Szkoły Czołgów i Samochodów Pancernych na stanowisko wykładowcy[6]. W grudniu 1927 został przeniesiony do 1 pułku ułanów na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[7]. Z dniem 30 listopada 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[8].
Po zwolnieniu z wojska osiadł w Ostrożanach, gdzie prowadził gospodarstwo rolne[9]. Zmarł w kwietniu 1965 w Grasse we Francji[2].
Był żonaty z Anielą z Godlewskich herbu Gozdawa, ps. „Gozdawa” (1905–1978), uczestniczką powstania warszawskiego, z którą miał syna Antoniego Baltazara Kazimierza, ps. „Ciecieruk” (1928–1997), żołnierza Narodowych Sił Zbrojnych, powstańca warszawskiego[10][2][11][12].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 2567[1]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[13]
- Medal Zwycięstwa[13]
- Order Świętej Anny 4 stopnia z napisem na szabli „Za odwagę” – 13 sierpnia?/26 sierpnia 1915[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d Marek Jerzy Minakowski: Tadeusz Ciecierski z Ciecierzyna h. Rawicz. [w:] Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl) [on-line]. Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne. [dostęp 2024-04-09].
- ↑ a b c d e f g h i Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ a b c d Цецерский Тадеуш Степанович. [w:] Памяти героев Великой войны 1914–1918 [on-line]. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2024-04-11]. (ros.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 120 z 16 listopada 1925, s. 649.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 11 lutego 1927, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927, s. 364.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 383.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Antoni Ciecierski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-04-09].
- ↑ Aniela Ciecierska. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-04-09].
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ciecierski Tadeusz Seweryn Stefan Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.108-11656 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-09].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].