Tadeusz Bielecki (prawnik) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Bielecki
Data i miejsce urodzenia

31 października 1931
Obice

Zawód, zajęcie

prawnik, sędzia, adwokat

Tadeusz Bielecki (ur. 31 października 1931 w Obicach) – polski prawnik, adwokat, sędzia Sądu Najwyższego i Trybunału Stanu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Wawrzyńca, zamieszkał w Warszawie[1]. Ukończył studia prawnicze. W latach 1980–1990 pozostawał sędzią Izby Cywilnej Sądu Najwyższego. Później prowadził kancelarię adwokacką, specjalizując się w prawie cywilnym i karnym[2]. W 1990 był kandydatem Krajowej Rady Sądownictwa do ponownego zasiadania w Izbie Cywilnej SN (nie został wybrany)[3].

W 1997 został wybrany na sędziego Trybunału Stanu z rekomendacji klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego[1]. Funkcję sprawował do końca kadencji w 2001.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b M.P. z 1997 r. nr 83, poz. 818
  2. ↑ Druk sejmowy nr 5. orka.sejm.gov.pl, 23 października 1997. s. 2. [dostęp 2020-02-29].
  3. ↑ Jacek Gudowski. „Izba Cywilna. Biuletyn Sądu Najwyższego”, s. 66–68. Wolters Kluwer. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Bielecki_(prawnik)&oldid=71793795”