Tadeusz Baniewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Baniewicz
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1879
Lublin

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 1974
Podkowa Leśna

Miejsce spoczynku

Brwinów

Zawód, zajęcie

Elektryk

Miejsce zamieszkania

Podkowa Leśna willa Krychów

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

Inżynier

Edukacja

wyższe

Alma Mater

Warszawski Instytut Politechniczny

Małżeństwo

Janina Mrajska

Dzieci

Krystyna

Tadeusz Baniewicz (ur. 6 czerwca 1879 w Lublinie zm. 13 stycznia 1974 w Podkowie Leśnej) — polski inżynier elektryk, współtwórca miasta ogrodu Podkowa Leśna, długoletni dyrektor Warszawskiej Kolei Dojazdowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 czerwca 1879 w Lublinie, w rodzinie zawodowego wojskowego. Po ukończeniu gimnazjum klasycznego wyjechał do Warszawy i uzyskał w 1905 dyplom inżyniera w Warszawskim Instytucie Politechnicznym. Podjął prace jako inżynier do spraw sieci i ruchu w Biurze Tramwajów Warszawskich. Po uruchomieniu w 1908 elektrycznych tramwajów w Warszawie kontynuował studia elektrotechniczne w Brukseli, Frankfurcie nad Menem i Hamburgu.

W 1910 ożenił się z Janiną Mrajską i małżonkowie przeprowadzili się do Wilna gdzie Baniewicz zaprojektował linię tramwajowe dla miasta. W 1912 podjął pracę w rosyjskiej filii firmy Siemens-Schuckert w Petersburgu. W 1918 powrócili do Polski i zamieszkali w Warszawie.

W 1920 kierował pracą Wydziału Studiów budowy kolei elektrycznych w spółce "Siła i Światło". Przygotowywał projekty linii tramwajowych dla Zagłębia Dąbrowskiego oraz linii kolei Warszawa-Młociny. W 1923 został dyrektorem w Elektrycznych Kolejach Dojazdowych.

Tadeusz Baniewicz wraz z Januszem Regulskim i Stanisławem Lilpopem założyli w 1925 spółkę „Miasto Ogród Podkowa Leśna Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”, której celem była sprzedaż działek budowlanych. Był to początek miasta-ogrodu Podkowa Leśna.

Baniewicz należał do Towarzystwa Urbanistów Polskich, przewodniczył sekcji Komunikacyjnej i w 1966 został jego Członkiem Honorowym[1]

W czasie okupacji należał do Komitetu Pomocy dla Rannych Powstańców i Uchodźców z Warszawy. W jego willi "Krychów" w Podkowie Leśnej leczeni byli ranni z powstania warszawskiego i była tu filia Szpitala Wolskiego a po 2 października 1944 centrala tego szpitala[2].

Jedyna córka Krystyna urodziła się w Wilnie w 1911 i została żona profesora Kazimierza Michałowskiego[3].

Zmarł 13 stycznia 1974 w Podkowie Leśnej i pochowany jest na cmentarzu w Brwinowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Honorowi – TUP [online] [dostęp 2024-01-05] (pol.).
  2. Podkowa Leśna – Filia Szpitala Wolskiego – Muzeum Dulag 121 [online] [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  3. Krystyna Michałowska [online], Towarzystwo Przyjaciół Miasta Ogrodu Podkowa Leśna [dostęp 2024-01-05] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]