Szron – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szron na trawie

Szronosad atmosferyczny, tworzący drobne lodowe kryształki w postaci igieł, piórek na poziomych powierzchniach[1].

symbol przewidziany dla szronu[2].

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Szron powstaje w analogicznych warunkach jak rosa jednak w ujemnych temperaturach w wyniku resublimacji pary wodnej zawartej w atmosferze na powierzchniach poziomych lub lekko skośnych jak grunt, trawa, szyba auta[3]. Podobnie jak w przypadku rosy wyróżnia się szron właściwy i adwekcyjny[4].

Szron nie pojawia się jedynie w okresie letnim w tzw. okresie bezprzymrozkowym. Jest obserwowany najczęściej jesienią i wiosną, w zimie może pojawić się na powierzchni pokrywy śnieżnej[3].

Wystąpienie szronu w przejściowych porach roku może być wskazówką na temat warunków mikroklimatycznych panujących w danej okolicy. Częste występowanie szronu w danym miejscu może wskazywać na mrozowisko.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Bac, Tytus Bartoszak, Bohdan Dobrzański, Uprawa roślin Tom 1, wyd. V, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974
  2. Dziennik Klimatyczny, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
  3. a b Zofia (1902-1993). Kaczorowska, Pogoda i klimat, wyd. 2 popr., Warszawa: Wydaw. Szkolne i Pedagogiczne, [cop. 1986], ISBN 83-02-02688-3, OCLC 749640666.
  4. Elżbieta (1949- ). Bajkiewicz-Grabowska, Podstawy hydrometeorologii, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, ISBN 978-83-01-15315-1, OCLC 297764997.