Szarlotta (wielka księżna Luksemburga) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Charlotte de Luxembourg
Ilustracja
ilustracja herbu
Faksymile
Wielka księżna Luksemburga
Okres

od 14 stycznia 1919
do 12 listopada 1964

Poprzednik

Maria Adelajda

Następca

Jan

Dane biograficzne
Dynastia

Nassau

Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1896
Zamek Berg

Data i miejsce śmierci

9 lipca 1985
Fischbach

Ojciec

Wilhelm IV

Matka

Maria Anna Portugalska

Mąż

Feliks Burbon-Parmeński

Dzieci

Jan
Elżbieta
Maria Adelajda
Maria Gabriela
Karol
Alicja

Odznaczenia
Order Lwa Złotego (Nassau) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Adolfa de Nassau Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Orła Białego (1921–1990) Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Krzyż Wielki Orderu Avis (Portugalia) Wstęga Dwóch Orderów (Portugalia) Order Domowy Chakri (Tajlandia)

Szarlotta[1], właśc. Charlotte Adelgonde Élisabeth Marie Wilhelmine (ur. 23 stycznia 1896 w zamku Berg, zm. 9 lipca 1985 w Fischbach) – wielka księżna Luksemburga, ostatnia monarchini tego kraju z dynastii Nassau.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Szarlotta została wielką księżną w wieku 23 lat, 14 stycznia 1919 roku, kiedy abdykowała jej starsza siostra – Maria Adelajda. Wkrótce po tym, 22 września 1919 roku, ponad 77,8% głosujących w referendum poparło dalsze istnienie monarchii.

6 listopada 1919 roku księżna poślubiła swego kuzyna księcia Feliksa Burbon-Parmeńskiego (28 października 1883 – 8 kwietnia 1970). Ich matki były rodzonymi siostrami, córkami Michała I Uzurpatora, króla Portugalii, i księżniczki Adelajdy Löwenstein-Wertheim-Rosenberg.

Ich dziećmi byli:

W 1932 roku została odznaczona Orderem Orła Białego[3].

W trakcie niemieckiej inwazji na Luksemburg 10 maja 1940 roku księżna wraz z rodziną udała się na emigrację – najpierw do Francji[4], Montrealu[5], a następnie do Londynu, potwierdzając tym samym wolę dalszej walki u boku aliantów. Swoją postawą zaskarbiła sobie uznanie poddanych w okupowanym kraju. Powróciła do ojczyzny w 1944 roku.

12 listopada 1964 roku abdykowała na rzecz swego syna Jana (który w czasie wojny służył w armii brytyjskiej). Zmarła na raka 9 lipca 1985 roku w Fischbach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prawidłowym polskim odpowiednikiem imienia Charlotte jest Karolina; zob. W. Janowowa i inni [oprac.], Słownik imion, Wrocław 1991, ISBN 83-04-03123-X
  2. Décès de la Princesse Marie-Gabrielle de Luxembourg [Mise à Jour] | Cour grand-ducale [online], www.monarchie.lu [dostęp 2024-01-13] (fr.).
  3. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 303
  4. André Hohengarten: Pobór Luksemburczyków do armiiniemieckiej podczas drugiej wojny światowej. bazhum.muzhp.pl. [dostęp 2021-02-16].
  5. Philippe Bernier Arcand, L’exil québécois du gouvernement du Luxembourg, „Histoire Québec”, 15 (3), 2010, s. 19–26, ISSN 1201-4710 [dostęp 2023-05-17] (fr.).