Sytuacje specjalne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sytuacje specjalne – są to sytuacje w koszykówce, w których w trakcie okresu zatrzymania zegara czasu gry w wyniku naruszenia przepisów gry, popełniony zostaje kolejny faul lub faule[1].

Procedura sytuacji specjalnej[edytuj | edytuj kod]

W momencie wystąpienia sytuacji specjalnej, wszystkie popełnione faule muszą zostać zapisane w protokole meczu, a kary za te przewinienia muszą zostać ustalone[2]. Po ustaleniu kolejności popełnienia naruszeń przepisów[3], należy skasować w kolejności takiej, w jakiej zostały orzeczone, następujące kary:

  • kary za faule obustronne
  • równe kary przeciwko obu drużynom[4].

Gdy kary zostały zapisane, a następnie skasowane, uznaje się je tak, jak gdyby nigdy nie zaistniały[4]. Prawo do posiadania piłki w wyniku ostatniej kary kasuje wszystkie wcześniejsze prawa do posiadania piłki[5].

Kary, których nie dotyczy sytuacja specjalna[edytuj | edytuj kod]

Gdy po lub podczas wykonywania kary, piłka stała się żywa przy wprowadzaniu piłki z autu albo przy pierwszym rzucie wolnym, kary tej nie można już użyć w celu skasowania innych kar[6]. Wszelkie pozostałe kary muszą zostać wykonane w takiej kolejności, w jakiej je orzeczono[7].

Wznowienie gry po sytuacji specjalnej[edytuj | edytuj kod]

Po skasowaniu wszystkich możliwych kar, w wyniku wystąpienia sytuacji specjalnej, istnieje specjalny sposób wznowienia gry, w zależności od zaistniałej sytuacji[8].

Jeśli mniej więcej w tym samym czasie, gdy w wyniku pierwszego naruszenia przepisów gry zegar gry zostaje zatrzymany:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]