Sympatryczność – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sympatryczność − zjawisko polegające na występowaniu na jednym obszarze populacji, gatunków lub taksonów wyższych rangą i oznacza zachodzenie na siebie zasięgów ich występowania – mogą one występować w tych samych lub różnych siedliskach[1].

W antropologii rozpatruje się stosunkowo długotrwałe trwanie we względnej izolacji genetycznej sympatrycznych społeczności ludzkich (wskutek istnienia barier kulturowych).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ernst Mayr: Sympatric. W: Sydney Brenner, Jeffrey H. Miller (red.): Encyclopedia of Genetics. Academic Press, 2001, s. 1904. ISBN 978-0-12-227080-2. (ang.).