Sylvia Pinel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sylvia Pinel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1977
L’Union

Minister rzemiosła, handlu i turystyki Francji
Okres

od 16 maja 2012
do 31 marca 2014

Przynależność polityczna

Lewicowa Partia Radykalna

Minister równości terytorialnej i mieszkalnictwa Francji
Okres

od 2 kwietnia 2014
do 11 lutego 2016

Przynależność polityczna

Lewicowa Partia Radykalna

Poprzednik

Cécile Duflot

Multimedia w Wikimedia Commons

Sylvia Pinel (ur. 28 września 1977 w L’Union) – francuska polityk, parlamentarzystka, a także minister, była przewodnicząca Lewicowej Partii Radykalnej i współprzewodnicząca Mouvement radical.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średnie przez rok kształciła się w centrum uniwersyteckim w Montauban. Następnie studiowała nauki społeczne na Uniwersytecie Tuluza I. Odbyła też studia podyplomowe kończone dyplomami DEA i DESS w zakresie m.in. prawa europejskiego[1].

Zaangażowała się w działalność Lewicowej Partii Radykalnej (PRG). Stała się jednym z najbliższych współpracowników jej lidera, Jeana-Michela Baylet. Pełniła funkcję szefa jego gabinetu jako przewodniczącego rady generalnej departamentu Tarn i Garonna. Została też przewodniczącą struktur partii w tym departamencie[2]. W wyborach parlamentarnych w 2007 została wybrana do Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji. W 2010 weszła także w skład rady regionalnej Midi-Pireneje[3].

16 maja 2012 objęła urząd ministra delegowanego ds. rzemiosła w rządzie, którego premierem został Jean-Marc Ayrault[4]. Utrzymała mandat poselski w wyborach przeprowadzonych w kolejnym miesiącu[5]. Po dokonanej 21 czerwca 2012 rekonstrukcji awansowała na stanowisko ministra (samodzielnego), zachowując dotychczasowy zakres kompetencji[6]. 2 kwietnia 2014 została ministrem równości terytorialnej i mieszkalnictwa w rządzie Manuela Vallsa[7]. Pozostała na tej funkcji również w utworzonym w sierpniu 2014 drugim gabinecie tegoż premiera. Zakończyła urzędowanie 11 lutego 2016[8]. W 2016 została wiceprzewodniczącą rady regionu Langwedocja-Roussillon-Midi-Pireneje, pełniła tę funkcję do 2017.

W lutym 2016 została pełniącą obowiązki przewodniczącej, a we wrześniu tego samego roku przewodniczącą Lewicowej Partii Radykalnej[9]. W styczniu 2017 wzięła udział w zorganizowanych przez socjalistów prawyborach przed wyborami prezydenckimi. W pierwszej turze głosowania zajęła szóste miejsce z wynikiem około 2% głosów[10]. W 2017 z powodzeniem ubiegała się natomiast o poselską reelekcję[11].

W grudniu 2017 obok Laurenta Hénarta została współprzewodniczącą Mouvement radical, ugrupowania powstałego na skutek połączenia PRG z Partią Radykalną[12]. Zrzekła się tej funkcji w lutym 2019, kiedy to doszło do reaktywacji PRG jako samodzielnego podmiotu[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Curriculum vitae na stronie prywatnej. [dostęp 2012-07-10]. (fr.).
  2. ↑ Nota biograficzna na stronie lci.tf1.fr. [dostęp 2012-07-10]. (fr.).
  3. ↑ Sylvia Pinel na stronie Zgromadzenia Narodowego XIV kadencji. [dostęp 2012-07-10]. (fr.).
  4. ↑ Décret du 16 mai 2012 relatif à la composition du Gouvernement. legifrance.gouv.fr, 17 maja 2012. [dostęp 2014-10-19]. (fr.).
  5. ↑ Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2012-07-10]. (fr.).
  6. ↑ Ayrault II: Batho et Pinel gagnent leur indépendance. lejdd.fr, 21 czerwca 2012. [dostęp 2012-07-10]. (fr.).
  7. ↑ Royal, Montebourg, Hamon... les paris risqués de Manuel Valls. lemonde.fr, 2 kwietnia 2014. [dostęp 2014-04-02]. (fr.).
  8. ↑ Départs et arrivées: les principaux points du remaniement. lemonde.fr, 11 lutego 2016. [dostęp 2016-02-14]. (fr.).
  9. ↑ Elue présidente du Parti radical de gauche, Sylvia Pinel veut «faire entendre sa voix». lemonde.fr, 3 września 2016. [dostęp 2016-12-12]. (fr.).
  10. ↑ Primaire à gauche: les résultats à 21 h 30. lemonde.fr, 22 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-22]. (fr.).
  11. ↑ Elections législatives 2017: Résultats 2d tour. interieur.gouv.fr. [dostęp 2017-06-18]. (fr.).
  12. ↑ Les radicaux se retrouvent après 45 ans de séparation. lejdd.fr, 9 grudnia 2017. [dostęp 2018-01-05]. (fr.).
  13. ↑ Pinel retourne au PRG avec la „grande majorité des anciens radicaux de gauche”. france24.com, 8 lutego 2019. [dostęp 2019-02-11]. (fr.).
Drugi rząd Jean-Marca Ayraulta (2012–2014)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Pierwszy rząd Manuela Vallsa (2014)
W dniu powstania

Drugi rząd Manuela Vallsa (2014–2016)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sylvia_Pinel&oldid=67254293”