Stylici – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ilustracja przedstawiająca Szymona Słupnika.

Stylici (z greki słupnicy) – chrześcijańscy asceci, którzy w akcie dobrowolnej pokuty prowadzili życie w odosobnieniu, przebywając na słupach.

W Syrii i Palestynie pojawiła się w IV wieku surowa forma ascezy polegająca na oddawaniu się wieloletniej pokucie przez przebywanie na słupie[1]. Pokutnicy wzbudzali szacunek i podziw u współczesnych i już za życia spotykali się z powszechną czcią, a po śmierci wielu z nich otoczono kultem jako świętych. Stylityzm ze względu na warunki klimatyczne nie rozprzestrzenił się na Zachodzie, mimo iż słupy zwieńczone były szałasami[2]. Najbardziej znaną postacią wśród pokutników jest Szymon Słupnik (Starszy), który jako chronologicznie pierwszy obrał ten szczególny sposób życia, na słupie[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Już za życia eremitów słupy stawały się miejscami pielgrzymek.
  2. Encyklopedia popularna PWN.. T. 8. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 475. ISBN 83-7129-471-9.
  3. Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]