Stuart Bingham – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stuart Bingham
Ilustracja
Pseudonim

Ball Run

Data i miejsce urodzenia

21 maja 1976
Basildon

Gra zawodowa

od 1995

Najwyższy ranking

2 (2014/2015)

Bieżący ranking 23 (stan na 2023-10-30 aktualizacja)
Najwyższy break

147 (9 razy)

Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe

6

Nierankingowe

1

Mistrz świata

2015

Welsh Open

2017

Masters

2020

Shanghai Masters

2014

Australian Goldfields Open

2011

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Stuart Bingham (ur. 21 maja 1976 w Basildon) – angielski snookerzysta, mistrz świata z 2015. W gronie profesjonalistów od 1995. Zajmował 2. miejsce w oficjalnym rankingu w sezonie 2014/2015. Plasuje się na 11. miejscu pod względem zdobytych breaków stupunktowych w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 576[1]. Jako zawodowy gracz zarobił ponad 2 miliony funtów (stan na luty 2019)[2].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku podczas „UK Tour Event Three” udało mu się osiągnąć pierwszego breaka maksymalnego. W 2005 roku podczas kwalifikacji Masters Snooker 2005 wbił swojego drugiego breaka maksymalnego. Trzecie takie podejście osiągnął w 2012 roku podczas zawodów Wuxi Classic 2012 w meczu z Rickym Waldenem[3]. Łącznie Bingham ma na koncie dziewięć breaków maksymalnych, więcej wbili jedynie Ronnie O’Sullivan (15), John Higgins i Stephen Hendry (po 11).

Pierwszy w karierze rankingowy turniej wygrał w sezonie 2011/2012. Był nim Australian Goldfields Open 2011, w którego finale pokonał Walijczyka Marka Williamsa 9:8. W sezonie 14/15 zdobył tytuł podczas zawodów Shanghai Masters 2014. W finale pokonał Marka Allena 10:3. W 2015 roku po raz pierwszy w karierze został mistrzem świata w snookerze pokonując w finale w Crucible Theatre w Sheffield swojego rodaka Shauna Murphy’ego 18:15. W 2017 roku wygrał rankingowy turniej Welsh Open pokonując w finale Judda Trumpa 9:8[3].

24 października 2017 roku został zawieszony na 6 miesięcy (w tym 3 w zawieszeniu) oraz ukarany grzywną w wysokości 20 tysięcy funtów za złamanie zasad dotyczących obstawiania meczów[4].

17 marca 2019 roku wygrał rankingowy turniej Gibraltar Open 2019 pokonując 4-1 Ryana Daya[5][6] oraz został z Chenem Feilongiem współautorem najwyższego breaka turnieju (142)[7].

Występy w turniejach w całej karierze[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[3].

Turniej 1995/
96 		1996/
97 		1997/
98 		1998/
99 		1999/
00 		2000/
01 		2001/
02 		2002/
03 		2003/
04 		2004/
05 		2005/
06 		2006/
07 		2007/
08 		2008/
09 		2009/
10 		2010/
11 		2011/
12 		2012/
13 		2013/
14 		2014/
15 		2015/
16 		2016/
17 		2017/
18 		2018/
19 		2019/
20 		2020/
21 		2021/
22 		2022/
23 		2023/
24
Ranking[i][8] [ii] 327 UR 164 93 43 44 57 43 37 37 24 23 21 21 29 17 16 6 12 2 2 9 13 13 13 15 13 25
Turnieje rankingowe
Riga Masters[iii] Nie rozegrano MR 3R 1R LQ LQ Nie roz.
China Championship Nie rozegrano NR 1R 2R LQ Nie roz.
Championship League Snooker Nie rozegrano Nie-rank. RR RR RR A
European Masters[iv] LQ LQ NH LQ Nie roz. LQ LQ LQ LQ 2R 1R NR Nie rozegrano LQ F 2R LQ 4R LQ 2R 1R
British Open LQ LQ A LQ 1R 1R LQ LQ 1R 3R Nie rozegrano 2R 1R 1R
English Open Nie rozegrano SF 3R W 2R 2R 1R LQ LQ
Northern Ireland Open Nie rozegrano A A 1R 3R 2R 3R 1R 2R
International Championship Nie rozegrano 1R 3R 3R 1R SF WD 1R 2R Nie roz. 2R
UK Championship LQ LQ A LQ LQ 1R LQ 1R 2R LQ QF 3R 2R 1R 2R QF 1R QF SF SF 3R 2R A SF 4R 3R 3R 2R LQ
Shoot-Out Nie rozegrano Nie-rank. 1R 4R QF 1R 1R 3R 1R 1R
Scottish Open[v] LQ LQ A LQ LQ LQ 1R 1R 2R Nie rozegrano MR Nie roz. 1R A 1R 1R 4R LQ LQ QF
World Grand Prix Nie rozegrano NR F 1R 2R 2R 1R 2R SF 1R
German Masters[vi] LQ LQ A NR Nie rozegrano LQ 2R 1R 1R 2R 2R SF A 2R LQ LQ LQ LQ
Welsh Open LQ LQ A QF 2R LQ LQ LQ LQ 1R LQ 2R 3R LQ 1R 1R 2R F 4R 4R 1R W 3R F 3R 1R 1R LQ
Players Championship[vii] Nie rozegrano 2R DNQ 1R 1R SF DNQ 1R DNQ QF DNQ QF DNQ DNQ
Turkish Masters Nie rozegrano LQ Nie roz.
China Open[viii] Nie roz. NR LQ 2R LQ LQ Nie roz. 2R 1R 2R 1R LQ LQ 1R 2R QF WD 2R QF 3R QF QF Nie roz.
WST Pro Series Nie rozegrano RR Nie roz.
Indian Open Nie rozegrano 3R A NH 3R 3R 3R Nie roz.
Gibraltar Open Nie rozegrano MR A QF W 3R 2R QF Nie roz.
World Open[ix] LQ LQ A LQ LQ LQ LQ LQ 2R LQ QF RR RR LQ 1R LQ 1R 2R 2R Nie roz. 2R 2R LQ QF Nie roz.
Tour Championship Nie rozegrano QF DNQ DNQ DNQ DNQ
Mistrzostwa świata LQ LQ LQ LQ 2R LQ 1R LQ LQ LQ LQ LQ 2R 1R LQ 2R 1R QF 1R W 1R 2R 1R QF 2R SF QF 2R
Turnieje nie-rankingowe
Paul Hunter Classic[x] Nie rozegrano Pro-am Event Minor-Rank. Rank. A Nie roz.
Shanghai Masters Nie rozegrano Rank. QF 1R Nie roz. A
Champion of Champions Nie rozegrano F 1R 1R QF WD 1R 1R 1R 1R A A
The Masters LQ LQ LQ LQ LQ LQ LQ LQ LQ A 1R WR LQ LQ LQ A 1R 1R 1R 1R SF 1R A 1R W SF 1R SF A
Inne odmiany snookera
Mistrzostwa świata na sześciu czerwonych[xi] Nie rozegrano F 2R 1R NH 1R SF 2R 1R F 1R QF QF Nie roz. QF NH
Byłe turnieje rankingowe
Dubai Classic[xii] LQ LQ Nie rozegrano
Malta Grand Prix Nie-rank. LQ NR Nie rozegrano
Thailand Masters[xiii] LQ LQ A LQ LQ LQ 1R NR Nie roz. NR Nie rozegrano
Irish Masters Nie-rank. 1R 1R LQ NH NR Nie rozegrano
Northern Ireland Trophy Nie rozegrano NR 1R 1R 1R Nie rozegrano
Bahrain Championship Nie rozegrano 1R Nie rozegrano
Wuxi Classic[xiv] Nie rozegrano Nie-rank. F 2R 3R Nie rozegrano
Australian Goldfields Open[xv] NR Nie rozegrano W 1R 2R QF 1R Nie rozegrano
Shanghai Masters Nie rozegrano QF 2R 2R 2R 2R QF 1R W SF SF WD Nie-rank.
Paul Hunter Classic[xvi] Nie rozegrano Pro-am Event Minor-Rank. 2R 1R A Nie-rank.
Byłe turnieje nie-rankingowe
Scottish Masters A A A A A LQ A A Nie rozegrano
Masters Qualifying Event[xvii] LQ LQ LQ LQ 2R F 1R QF QF NH W W LQ QF 1R Nie rozegrano
Brazil Masters Nie rozegrano 1R Nie rozegrano
Premier League[xviii] A A A A A A A A A A A A A A A A A W Nie rozegrano
World Grand Prix Nie rozegrano SF Rank.
Shoot-Out Nie rozegrano 3R 2R 1R F 2R 2R Rank.
China Championship Nie rozegrano F Ranking
Romanian Masters Nie rozegrano F Nie rozegrano
Championship League Snooker Nie rozegrano RR SF RR RR RR RR RR W RR RR A RR RR Rank.
Legenda
LQ odpadł w kwalifikacjach #R odpadł we wczesnej fazie turnieju
(WR = runda dzikich kart, RR = faza grupowa) 		QF przegrał w ćwierćfinale
SF przegrał w półfinale F przegrał w finale W zwycięstwo
DNQ nie zakwalifikował się A nie brał udziału WD zrezygnował w trakcie turnieju
NH / Nie roz. Turniej nie odbył się.
NR / Nie-rank. Turniej nie był zaliczany jako rankingowy.
R / Rank. Turniej był zaliczany jako rankingowy.
MR / Minor-Rank. Turniej był zaliczany jako mniejszy rankingowy.
  1. ↑ Od sezonu 2010/11 ranking na początku sezonu.
  2. ↑ Nowi zawodnicy w Main Tourze nie mają przypisanego rankingu.
  3. ↑ Turniej nosił nazwę Riga Open (2014/2015–2015/2016).
  4. ↑ Turniej nosił nazwę Irish Open (1998/1999) i Malta Cup (2004/2005–2007/2008).
  5. ↑ Turniej nosił nazwę International Open (1995/1996–1996/1997) oraz Players Championship (2003/2004).
  6. ↑ Turniej nosił nazwę German Open (1995/1996–1997/1998).
  7. ↑ Turniej nosił nazwę Players Tour Championship Grand Finals (2010/2011–2012/2013) oraz Players Championship Grand Final (2013/2014–2015/2016).
  8. ↑ Turniej nosił nazwę China International (1997/1998–1998/1999).
  9. ↑ Turniej nosił nazwę Grand Prix (1995/1996–2000/2001 i 2004/2005–2009/2010), the LG Cup (2001/2002–2003/2004) oraz Haikou World Open (2011/2012–2013/2014).
  10. ↑ Turniej nosił nazwę Grand Prix Fürth (2004/2005) i Fürth German Open (2005/2006–2006/2007).
  11. ↑ Turniej nosił nazwę Six-red Snooker International (2008/2009) oraz Six-red World Grand Prix (2009/2010).
  12. ↑ Turniej nosił nazwę Thailand Classic (1995/1996) oraz Asian Classic (1996/1997).
  13. ↑ Turniej nosił nazwę Thailand Open (1995/1996–1996/1997).
  14. ↑ Turniej nosił nazwę Jiangsu Classic (2008/2009–2009/2010).
  15. ↑ Turniej nosił nazwę Australian Masters (1995/1996).
  16. ↑ Turniej nosił nazwę Grand Prix Fürth (2004/2005) i Fürth German Open (2005/2006–2006/2007).
  17. ↑ Turniej nosił nazwę Benson & Hedges Championship (1993/1994-2002/2003).
  18. ↑ Turniej nosił nazwę European League (1995/1996–1996/1997).

Statystyka zwycięstw[edytuj | edytuj kod]

Turnieje rankingowe[edytuj | edytuj kod]

  • Shanghai Masters: 2014
  • Australian Goldfields Open: 2011
  • Mistrzostwa świata w snookerze: 2015
  • Welsh Open: 2017
  • English Open: 2018
  • Gibraltar Open: 2019

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 100+ Centuries, snookerinfo (ang.).
  2. ↑ Stuart Bingham. snooker database. [dostęp 2019-02-20]. (ang.).
  3. ↑ a b c Stuart Bingham. snooker.org. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  4. ↑ Stuart Bingham banned over betting on snooker matches, „BBC Sport”, 24 października 2017 [dostęp 2017-10-26] (ang.).
  5. ↑ Bingham rules The Rock, worldsnooker, dostęp 17 marca 2019 (ang.)
  6. ↑ Results of matches, worldsnooker. livescores.worldsnookerdata.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-20)]., dostęp 17 marca 2019 (ang.)
  7. ↑ Centuries, worldsnooker. livescores.worldsnookerdata.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-14)]., dostęp 17 marca 2019 (ang.)
  8. ↑ Snooker.org: Ranking History. [dostęp 2011-02-06].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie świata w snookerze
Wczesne lata
Okres powojenny
Professional Matchplay
Championship
Challenge matches
Czasy współczesne
The Crucible Theatre
Snokerzyści roku według Snooker Writers Association
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stuart_Bingham&oldid=72830000”