Strutiozaur – Wikipedia, wolna encyklopedia

Strutiozaur
Struthiosaurus
Bunzel, 1871
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury ptasiomiedniczne

Podrząd

tyreofory

Infrarząd

Ankylosauria

Rodzina

nodozaury

Rodzaj

strutiozaur

Strutiozaur (Struthiosaurus) – roślinożerny dinozaur z rodziny nodozaurów (Nodosauridae).

Żył w okresie późnej kredy (ok. 83-65 mln lat temu) na terenach współczesnej Europy. Długość ciała ok. 2-2,5 m. Jego szczątki znaleziono w Austrii, we Francji i w Rumunii. Jest to jeden z najmniejszych i najprymitywniejszych nodozaurydów. Jest on, obok hungarozaura, jednym z dwóch ważnych rodzajów ankylozaurów z Europy. Wiele z opisanych głównie w XIX wieku ankylozaurów uważa się obecnie za synonimy strutiozaura. Dotąd opisano trzy gatunki.

Struthiosaurus austriacus[edytuj | edytuj kod]

To gatunek typowy. Żył we wczesnym kampanie, około 83-76 milionów lat temu. Był mniejszy od S. transylvanicus i miał krótsze kręgi szyjne. Szczątki znaleziono w Muthmannsdorf w Austrii (stąd nazwa gatunkowa). Poznany na podstawie powierzchni podstawy czaszki, którą uważano niegdyś za należącą do teropoda.

Struthiosaurus languedocensis[edytuj | edytuj kod]

Opisany został na podstawie materiału zawierającego kręgi ogonowe, pasa miednicznego i synsakrum. Różni się od innych gatunków budową kręgów ogonowych i kości kulszowej. Synsakrum zawiera 10 przyrośniętych kręgów, w tym 5 grzbietowych, 4 krzyżowe i 1 ogonowy. Podobną budową (5+4+1) charakteryzuje się także synsakrum polakanta, jednak występują istotne różnice. Później zaliczono do S. languedocensis także inny materiał. Szczątki znaleziono w Basenie Villeveyrac-Meze w południowej Francji. Długość dinozaura oszacowano na mniej niż 3 m. Podobnie jak S. austriacus, żył we wczesnym kampanie.

Struthiosaurus transylvanicus[edytuj | edytuj kod]

Gatunek opisano na podstawie niekompletnej czaszki i szkieletu należącego do zwierzęcia o długości 2-3 metrów. Opancerzenie zawierało typowe dla nodozaurydów kolce. Szczątki znaleziono w warstwach Sinpetru w Hunedoara w Rumunii oraz w formacji Gosau niedaleko Neustadt w Austrii. Datuje się je na kampan-mastrycht (83-65 Ma). Nazwa pochodzi od Transylwanii – rumuńskiego regionu, kojarzonego powszechnie z Drakulą.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]