Strefa Schengen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Strefa Schengen – obszar obejmujący 29 państw, na którym zniesiono kontrole graniczne na granicach wewnętrznych, o łącznej powierzchni 4 368 693 km²^[1]^[2].

Strefa ta została utworzona na podstawie układu z Schengen, podpisanego w 1985 roku. Obowiązują w niej przepisy dotyczące między innymi ochrony granic, ochrony danych osobowych, wzajemnej współpracy między służbami policyjnymi państw członkowskich, wydawania wiz cudzoziemcom i działania Systemu Informacyjnego Schengen. W roku 1990 została podpisana Konwencja wykonawcza do układu z Schengen^[3].

Wewnętrzne granice w Strefie Schengen przekracza 3,5 miliona osób dziennie – przywrócenie na nich kontroli wygenerowałoby koszty od 100 miliardów do 230 miliardów euro na przestrzeni 10 lat, utrudniając 1,7 miliona osób transgraniczny dojazd do pracy^[4].

Najnowszymi członkami Strefy Schengen (od 31 marca 2024 r.) są Bułgaria oraz Rumunia, w których to nie są wymagane dokumenty podróży na przejściach lotniczych i morskich, ale nadal konieczne są one na przejściach lądowych.

Państwa Strefy Schengen[edytuj | edytuj kod]

Lista państw należących do Strefy Schengen:


UE	Państwo	Data wdrożenia
	Belgia	26.03.1995
	Francja	26.03.1995
	Hiszpania	26.03.1995
	Holandia	26.03.1995
	Luksemburg	26.03.1995
	Niemcy	26.03.1995
	Portugalia	26.03.1995
	Austria	01.12.1997
	Włochy	26.10.1997
	Grecja	01.01.2000
	Dania	25.03.2001
	Finlandia	25.03.2001
	Islandia	25.03.2001
	Norwegia	25.03.2001
	Szwecja	25.03.2001
	Czechy	21.12.2007
	Estonia	21.12.2007
	Litwa	21.12.2007
	Łotwa	21.12.2007
	Malta	21.12.2007
	Polska	21.12.2007
	Słowacja	21.12.2007
	Słowenia	21.12.2007
	Węgry	21.12.2007
	Szwajcaria	12.12.2008
	Liechtenstein	19.12.2011
	Chorwacja	01.01.2023
	Bułgaria	31.03.2024
	Rumunia	31.03.2024