Stolon (botanika) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stolon (łac. stolo, stolonis – boczna gałąź^[1]) – termin uznawany za synonim rozłogu^[1], zwłaszcza w odniesieniu do rozłogów podziemnych^[2]. Stolony ziemniaka są zmodyfikowanymi pędami podziemnymi, na końcu których tworzą się zgrubienia – bulwy. Stolony wyrastają z pąka pachwinowego w części łodygi znajdującej się pod ziemią^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 846. ISBN 83-214-1305-6.
↑ Adam Pałczyński, Zbigniew Podbielskowski, Benon Polakowski: Botanika. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 140. ISBN 83-01097280-0.
↑ Szweykowska Alicja, Szweykowski Jerzy: Botanika t.1 Morfologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 215. ISBN 83-01-13953-6.

[slownik-1] Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 846. ISBN 83-214-1305-6.

[palczynski-2] Adam Pałczyński, Zbigniew Podbielskowski, Benon Polakowski: Botanika. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 140. ISBN 83-01097280-0.

[Szweykowska-2003-3] Szweykowska Alicja, Szweykowski Jerzy: Botanika t.1 Morfologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 215. ISBN 83-01-13953-6.

[1]

[2]

[3]