Sten Pettersson – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sten Pettersson
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 września 1902
Sztokholm

Data i miejsce śmierci

1 czerwca 1984
Sztokholm

Wzrost

190 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja
Igrzyska olimpijskie
brąz Paryż 1924 lekkoatletyka
(bieg na 110 m przez płotki)

Sten Karl Leopold Pettersson (ur. 11 września 1902 w Sztokholmie, zm. 1 czerwca 1984 tamże[1]) – szwedzki lekkoatleta (płotkarz i sprinter), medalista olimpijski z 1924.

Swój największy sukces odniósł na igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu, gdzie zdobył brązowy medal w biegu na 110 metrów przez płotki, za Danielem Kinseyem ze Stanów Zjednoczonych i Sidneyem Atkinsonem ze Związku Południowej Afryki[1].

W 1925 otrzymał Svenska Dagbladets guldmedalj, nagrodę dla najlepszego sportowca Szwecji w tym roku.

Na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie Pettersson zajął 4. miejsce w finale biegu na 400 metrów przez płotki. Również 4. miejsce zajęła szwedzka sztafeta 4 × 400 metrów w składzie: Björn Kugelberg, Bertil von Wachenfeldt, Erik Byléhn i Pettersson na ostatniej zmianie. W biegu na 110 metrów przez płotki Pettersson odpadł w półfinale[1].

Wystąpił również na igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles, gdzie odpadł w półfinale biegu na 400 metrów przez płotki oraz w eliminacjach biegu na 400 metrów[1].

Na pierwszych mistrzostwach Europy w 1934 w Turynie odpadł w półfinale biegu na 110 metrów przez płotki[2].

Zdobył 22 tytuły mistrza Szwecji[3]:

Trzykrotnie poprawiał rekord Szwecji w biegu na 110 metrów przez płotki, doprowadzając go do wyniku 14,7 s (18 września 1927 w Sztokholmie). Dwukrotnie ustanawiał rekord w biegu na 400 metrów przez płotki do wyniku 52,4 s (7 sierpnia 1928 w Kolonii). Ustanowił rekord w sztafecie 4 × 400 metrów (3:15,8 5 sierpnia 1928 w Amsterdamie). Wyrównał także rekord Szwecji w biegu na 200 metrów czasem 21,9 s 25 sierpnia 1928 w Sztokholmie[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Sten Pettersson [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-05] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 486 [dostęp 2021-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. Stora Grabbar 1-50 [online] [dostęp 2013-12-27] (szw.).
  4. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 25, 80, 88 i 208. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]