Stefania Górska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefania Górska

Stefania Górska
Imię i nazwisko	Stefania Górska-Zadrozińska
Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1907 Warszawa
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1986 Warszawa
Zawód	aktorka
Współmałżonek	1. Kazimierz Pawłowski (aktor) 2. Wacław Zadroziński (aktor)
Lata aktywności	1928–
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stefania Górska, znana jako Stefcia Górska właściwie Stefania Górska-Zadrozińska (ur. 6 stycznia 1907^[1] w Warszawie, zm. 3 sierpnia 1986 w Warszawie) – polska aktorka, piosenkarka, tancerka i kompozytorka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość[edytuj | edytuj kod]

W 1928 ukończyła Szkołę Umuzykalniania i Tańca Scenicznego Tacjanny i Stefana Wysockich w Warszawie. W tym samym roku zadebiutowała jako śpiewająca tancerka w teatrzyku Qui Pro Quo. Później śpiewała solo i w tercecie w wielu warszawskich kabaretach i teatrzykach rewiowych. W okresie dwudziestolecia międzywojennego występowała kolejno w:

• Qui Pro Quo (1928–1931)
• Bandzie (1931–1933)
• Rexie (1934)
• Cyganerii (1934)
• Starej Bandzie w Hollywood (1934)
• Cyruliku Warszawskim (1935–1938)
• Buffo (1938)
• Małym Qui Pro Quo.

Nagrywanie płyt[edytuj | edytuj kod]

Nagrywała również płyty dla Syreny Rekord. Komponowała piosenki (Niech nikt o tym nie wie), także do tekstów Juliana Tuwima Dziewczynka z zapałkami, Głos z daleka, Nasza jest noc (rewia Maj za pasem, Qui pro quo, 1930) i Rozstanie.

Jej największymi przebojami były piosenki:

• Bubliczki (muzyka G. Bogomazow, słowa Andrzej Włast)
• Czy pani Marta jest grzechu warta (muzyka F. Raymond)
• Dla ciebie zrobię wszystko
• Gdy zobaczysz ciotkę mą (muzyka Rudolf Nelson, słowa Andrzej Włast)
• Pan Agapit (w duecie z Andrzejem Boguckim)
• Ukradła mi szantrapa.

Role filmowe[edytuj | edytuj kod]

Była również aktorką filmową. Karierę w filmie rozpoczęła w 1933 rolą w Zabawce, wystąpiła także m.in. w filmach Papa się żeni, Córka generała Pankratowa. Po wojnie grała w filmach Inspekcja pana Anatola i Cafe pod Minogą.

Działalność po wojnie[edytuj | edytuj kod]

Podczas okupacji przebywała w Warszawie.

Od 1948 roku związała się z warszawskim Teatrem Syrena. Brała również udział w koncertach estradowych. W 1974 wystąpiła z zespołem Hagaw na festiwalu Old Jazz Meeting.

Śmierć i pogrzeb[edytuj | edytuj kod]

Zmarła 3 sierpnia 1986 i została pochowana wraz z mężem Wacławem Zadrozińskim na cmentarzu komunalnym Północnym na Wólce Węglowej w Warszawie (kw. W-XVII-3-6-10).

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Złoty Krzyż Zasługi (1956)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1965)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)
• Złota Odznaka za zasługi dla Warszawy (1975)
• Zasłużony Działacz Kultury (1984)

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy (lata 1933–1939)[edytuj | edytuj kod]

• 1933 – Zabawka jako tancerka Mela
• 1934 – Córka generała Pankratowa jako dziewczyna w restauracji
• 1935 – Antek policmajster jako córka gubernatorstwa
• 1936 – Papa się żeni jako tancerka
• 1937 – Parada Warszawy
• 1939 – O czym się nie mówi jako prasowaczka

Filmy (po 1945)[edytuj | edytuj kod]

• 1959 – Cafe pod Minogą jako pani Aniołkowa
• 1959 – Inspekcja pana Anatola jako Filomena z domu Cielęcińska, matka Zofii
• 1960 – Historia współczesna

Spektakle teatralne (wybór)[edytuj | edytuj kod]

• 1928 – Czy Anna jest panna, Qui Pro Quo
• 1928 – Czy pani Marta jest grzechu warta, Qui Pro Quo
• 1930 – Maj za pasem, Qui Pro Quo
• 1931 – Ta Banda pięknie gra, Banda
• 1932 – Banda naprzód, Banda
• 1933 – Piękna Galatea, Banda
• 1933 – Zjazd gwiazd, Rex
• 1934 – Cyganeria rozfikana, Cyganeria
• 1934 – Co w trawie piszczy
• 1935 – Z pocałowaniem ręki, Cyganeria
• 1935 – Pod włos, Cyrulik Warszawski
• 1936 – Ogród rozkoszy, Cyrulik Warszawski
• 1936 – Kariera Alfa Omegi, Cyrulik Warszawski
• 1937 – Cabaretissimo, Cyrulik Warszawski
• 1937 – Porwanie Sabinek, Teatr Buffo
• 1939 – Nic nie wiadomo, Małe Qui-pro-quo
• 1942 – Czar kłamstwa, Teatr Małych Form Miniatury, Warszawa
• 1943 – Żołnierz Królowej Madagaskaru, Teatr Bohema, Warszawa
• 1946 – Moja żona Penelopa, Teatr Syrena, Łódź
• 1948 – Nowe prorządki, Teatr Syrena, Warszawa
• 1951 – Arka nowego, Teatr Syrena, Warszawa
• 1967 – Szklane wesele, Teatr Syrena, Warszawa
• 1974 – Wodewil warszawski, Teatr Syrena, Warszawa
• 1980 – Warto byś wpadł, Teatr Syrena, Warszawa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Filmweb
• Ludwik Sempoliński: Wielcy artyści małych scen. Warszawa: Czytelnik, 1977.brak strony w książce
• Syrena Record. Pierwsza polska wytwórnia fonograficzna = Poland’s first recording company: 1904-1939. ISBN 83-917189-0-5.brak strony w książce
• Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop estradowy. Leksykon polskiej rozrywki 1944-1989 : artyści, twórcy, osobistości. Warszawa: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09191-9.brak strony w książce
• Stefania Górska w „Gwiazdozbiorze polskiej piosenki”. [dostęp 2013-01-04]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Stefania Górska w bazie IMDb (ang.)
• Stefania Górska w bazie Filmweb
• Stefania Górska w bazie filmpolski.pl
• Stefania Górska-Zadrozińska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .
• Stefania Górska na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Stefania Górska na zdjęciach w bibliotece Polona