Stefan Sumiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Antoni Grzegorz Sumiński herbu Leszczyc (ur. 29 października 1860 w Zbójnie, zm. 25 listopada 1930 w Ugoszczu) – hipolog, oficer huzarów pruskich, dyrektor stadnin^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Artura Józefa i Julii z Piwnickich^[1]. Brat m.in. Marii, żony inż. Stanisława Czarnowskiego (1864-1926)^[2]. Wychował się w Ryńsku na Pomorzu. W trakcie studiów w Berlinie pogłębiał wiedzę na temat hodowli koni. Po utracie przez rodziców majątku zaciągnął się do kawalerii, gdzie doszedł do stopnia majora. Był dyrektorem stada ogierów w Lubiążu na Śląsku, później jego naczelnym komisarzem. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został dyrektorem (koniuszym) stadniny państwowej w Sierakowie Wielkopolskim i naczelnym koniuszym na Poznańskie i Pomorze. Po rezygnacji ze służby państwowej zajmował się importem koni. Wydał książki: Klacz stadna, jej exterieur, pochodzenie dziedziczne oraz inne problemy hodowlane (1923)^[3] i Konie oficerskie w armii (1930)^[4]. Kawaler maltański. Był mężem Julii z Borzewskich. Miał syna Andrzeja i trzy córki. Razem z żoną został pochowany na cmentarzu w Oborach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• T.W. Lange, Zakon Maltański w Drugiej Rzeczypospolitej, Poznań 2000, s. 291-292.
• Stanisław Tadeusz Sroka: Stefan Antoni Grzegorz Sumiński. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XLV. Polska Akademia Nauk, 2008.
• Stefan Antoni Grzegorz hrabia Sumiński. geni.com. [dostęp 2017-05-18].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Stefan Sumiński – publikacje w bibliotece Polona