Stefan Ludwik Grotowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Ludwik Grotowski

Data i miejsce urodzenia	25 sierpnia 1867 Jaćmierz
Data śmierci	22 listopada 1925
Konsul Generalny RP w Nowym Jorku
Okres	od 1920 do 1925
Poprzednik	Zdzisław Kurnikowski
Następca	Sylwester Gruszka
Odznaczenia

Stefan Ludwik Grotowski h. Rawicz (ur. 25 sierpnia 1867 w Jaćmierzu, zm. 22 listopada 1925) – polski urzędnik konsularny.

Syn Leona Grotowskiego h. Rawicz (1834–1922), ziemianina, polityka, właściciela dóbr Jaćmierz i Posada Jaćmierska, oraz Marii hr. Starzeńskiej h. Lis (ur. 1845).

Ukończył studia uzyskując tytuł naukowy doktora.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w pierwszych latach II Rzeczypospolitej pełnił funkcję Konsula Generalnego RP w Nowym Jorku (1920–1925).

Pochowany na cmentarzu w Jaćmierzu.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Joanna Słyszewska-Gibasiewicz: Polityka kadrowa Ministerstwa Spraw Zagranicznych w kształtowaniu się służby zagranicznej w II RP, [w:] Państwowość konstytucyjna XIX i XX wieku, Wydawnictwo UWM Olsztyn 2015.
• Stefan Ludwik Grotowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-11-28].