Statek wycieczkowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz multimedia związane z tematem: Statek wycieczkowy

Statek wycieczkowy (również wycieczkowiec^[1]) – statek kursujący po określonej trasie, zgodnie z uprzednio przyjętym planem, który obejmuje program turystyczny w różnych portach i który zwykle nie zabiera pasażerów ani nie pozwala pasażerom na zejście na ląd w trakcie podróży^[2].

Wszyscy pasażerowie mają kajuty^[1]. Statek posiada na pokładzie obiekty służące rozrywce^[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym wycieczkowcem zbudowanym w 1938 r. specjalnie dla masowej turystyki morskiej był niemiecki MS Wilhelm Gustloff o pojemności 25 484 BRT^[3].

Po II wojnie światowej nastąpił stopniowy zmierzch regularnej żeglugi pasażerskiej. Statki przegrały konkurencję z samolotami. Linie pasażerskie traciły klientów i sezonowe wycieczki morskie nie zrównoważyły całorocznych kosztów utrzymania liniowców. Budowa dwóch największych statków pasażerskich po wojnie: SS France (1961) i RMS Queen Elizabeth 2 (1969) nie zmieniła trendu. Oba statki przynosiły straty armatorom i SS France został przebudowany na wycieczkowiec, a Queen Elizabeth 2 został zamieniony na pięciogwiazdkowy hotel w Dubaju^[4].

SS France wycofany z eksploatacji w 1975 r., a następnie został zakupiony przez norweskiego armatora Knuta Klostera, który od 12 lat organizował rejsy wycieczkowe po Karaibach. Norwegian Caribbean Lines zmieniło jego nazwę na Norway. Armator inwestując 60 milionów dolarów zainstalował w ramach przebudowy dodatkowe kabiny zwiększając liczbę miejsc do 2400 (poprzednio 2044). Przedłużono rufowe pokłady słoneczne i zdemontowano część siłowni zmniejszając szybkość eksploatacyjną do 16 węzłów, ale jednocześnie zmniejszając zużycie paliwa. Na dziobie i rufie zainstalowano stery strumieniowe, które pozwoliły na samodzielne manewrowanie w portach. Statek po kilku latach od przebudowy pływając po Karaibach przynosił nowemu właścicielowi zyski^[5].

Dla wycieczkowców zmieniono koncepcję żeglugi. Zmieniła się konstrukcja statków i organizacja przedsiębiorstw żeglugowych. Pasażer turysta wymagał innej usługi. Na pokładach przygotowano dla nich wiele atrakcji, to m.in. strefy rozrywki: aqua park dla dzieci, zakręcone zjeżdżalnie wodne, bary i restauracje, ścianki wspinaczkowe, boisko do koszykówki, siatkówki, baseny i jacuzzi, spa, centrum fitness, teatr, kino, kasyno, w tym pokój VIP, zabawy różnego typu. Największe z nich mają długość powyżej 350 metrów, szerokość 60–65 m i po kilkanaście pokładów. Mogą zabrać 5000–6000 pasażerów^[6][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]