Stanisław Lurski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Lurski
Ilustracja
Stanisław Lurski jako więzień KL Auschwitz w 1942
kapitan rezerwy intendent kapitan rezerwy intendent
Data i miejsce urodzenia

27 września 1893
Stara Sól

Data i miejsce śmierci

16 lipca 1942
Auschwitz-Birkenau

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

OZG I

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa (obrona Lwowa)

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Stanisław Lurski (ur. 27 września 1893 w Starej Soli, zm. 16 lipca 1942 w Auschwitz-Birkenau) – kapitan rezerwy intendent Wojska Polskiego.

Upamiętnienie na Mauzoleum w Sanoku

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Lurski urodził się 27 września 1893 w Starej Soli jako syn Karola i Marii z domu Grzegorzewicz[1][2][3]. Był bratem Franciszka (1895-1963, major intendent Wojska Polskiego) i Kazimierza (ur. 1898 podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, oficer Straży Granicznej[4], żołnierz armii gen. Andersa[5][6]). Kształcił się w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze, gdzie w 1914 ukończył IV klasę[7]. W roku szkolnym 1912/1913 uczył się w IV klasie C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu[8].

Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany na stopień kapitana rezerwy w korpusie ofierów administracyjnych dział gospodarczy ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[9][10]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego I[11][12]. W 1934 jako kapitan rezerwy intendent pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[1].

Pod koniec lat 30. był działaczem Białego Krzyża w Drohobyczu[13]. Z zawodu był kupcem[2].

Po wybuchu II wojny światowej był oficerem intendentury w Szefostwo Intendentury Dowództwa Grupy Obrony Lwowa[14]. W trakcie trwającej okupacji niemieckiej prowadził założoną jeszcze przed 1939 fabrykę świec w Sanoku (w tym mieście przed wojną zamieszkał jego brat Franciszek; w fabryce świec pracował m.in. Mieczysław Przystasz)[15][16]. Działał w konspiracji w ramach Związku Walki Zbrojnej na obszarze ziemi sanockiej[17]. Aresztowany przez Niemców został przewieziony 25 marca 1942 do KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer obozowy 27211 i poniósł tam śmierć 16 lipca 1942[5][17][2].

Stanisław i Jerzy Lurscy zostali upamiętnieni wśród innych osób wymienionych na jednej z tablic Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na obecnym Cmentarzu Centralnym w Sanoku, na którym został pochowany ich brat Franciszek Lurski[5].

Odznaczenie

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tym samym zarządzeniem Krzyżem Niepodległości został odznaczony brat Stanisława Lurskiego, Franciszek.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]