French
DeutschStanisław Dunin-Markiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 października 1885 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 kwietnia 1946 |
| Narodowość | polska |
| Stanowisko | dyrektor techniczny |
| Pracodawca | Państwowa Wytwórnia Prochu i Materiałów Kruszących w Pionkach |
| Odznaczenia | |
  | |
Stanisław Dunin-Markiewicz (ur. 19 października 1885 w Warszawie, zm. 25 kwietnia 1946) – polski inżynier.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 19 października 1885 w Warszawie[1]. W 1911 ukończył studia na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej z tytułem inżyniera. Pracował w majątkach Klemensów i Zwierzyniec należących do rodziny Zamoyskich. W okresie II Rzeczypospolitej pełnił funkcję dyrektora technicznego Państwowej Wytwórni Prochu i Materiałów Kruszących w Pionkach (później przemianowana na Państwową Wytwórnię Prochu); do 1932 miasto Pionki istniało pod nazwą Zagożdżon[2]. Dyrektorem fabryki był mjr dr inż. Jan Prot. Wyprodukowany w Pionkach materiał saperski nazwano od nazwiska S. Dunin-Markiewicza; ponadto w powstałym wskutek wsparcia PWP tamtejszym kościele św. Barbary na cześć kierowników fabryki nazwano dzwony „Jan” – Jan Prot, „Stanisław” – S. Dunin-Markiewicz i „Zygmunt” – Zygmunt Rakowicz[3].
Był majorem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[1]. Zmarł 25 kwietnia 1946 i został pochowany na cmentarzu Corstorphine Hill w Edynburgu[1].
Był mężem Marii z Łobodzińskich, z którą miał czworo swoich dzieci, w tym córkę Barbarę po mężu Modzelewską (ur. 1920) oraz jedno adoptowane.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 21.
- ↑ Bogusław Blum. Eugeniusz Czyż 1879–1953. Architekt i Konstruktor. „Czasopismo Techniczne”, s. 9, Zeszyt 7-A / 2008.
- ↑ Michał S. Balasiewicz: Prot d. Berlinerblau. wordpress.com, 3 sierpnia 2014. [dostęp 2015-04-03].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Blum. Eugeniusz Czyż 1879–1953. Architekt i Konstruktor. „Czasopismo Techniczne”, s. 38, Zeszyt 7-A / 2008.
- Stanisław Alfred Traczyk: Budowniczy Pionek. nadzagozdzonka.pl, 21 lutego 2011. [dostęp 2015-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-06)].