Stanisław Bornbach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Bornbach, także Stenzel Bornbach i Stanislaus Bornbach (ur. 14 stycznia 1530 w Warszawie, zm. 27 marca 1597 w Gdańsku) – polski kronikarz.

Urodził się jako syn urzędującego burmistrza Warszawy Jerzego Bornbacha i jego żony, córki radnego gdańskiego Elżbiety Beyer. Studiował na uniwersytecie w Wittenberdze. Po ukończeniu studiów podróżował do Francji, Brabancji, Holandii i Niemiec.

W roku 1557 zamieszkał na stałe w Gdańsku, mieście rodzinnym matki, i otrzymał obywatelstwo miasta. W roku 1561 został zarządcą szpitala św. Gertrudy. W roku 1570 został radnym trzeciego ordynku gdańskiej rady miejskiej, a w roku 1571 pisarzem miejskim przy Wielkim Młynie. Na tym stanowisku gromadził dokumenty dotyczące historii Gdańska, tzw. Kronikę Weinreicha, i opisał rewoltę gdańską 1523-1526 w dziele „Commentarii de tumultu Gedanensi” wydanym w Malborku w roku 1577. Opisał też wojnę Rzeczypospolitej z Gdańskiem 1576-1577 w dziele „Geschichte des Krieges zwischen dem Königs Stephano und der Stadt Dantzig Ao 1577” wznowionym przez wydawnictwo W. Behringa w Elblągu (1904-1905).

Zgromadzony przez niego zbiór dokumentów obejmował 40 tomów i stanowił źródło wiedzy dla późniejszych historyków Gdańska.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]