Spaczenie przekroju – Wikipedia, wolna encyklopedia

Spaczenie przekroju ciała, zwane też jego deplanacją, polega na tym, że punkty leżące w początkowo płaskim przekroju doznają przemieszczeń do niego prostopadłych, w wyniku działających na ciało obciążeń. W efekcie deplanacji płaszczyzna przekroju przekształca się w pewną powierzchnię określoną przez odpowiednią funkcję spaczenia[1][2].

Efekt deplanacji jest bezpośrednio związany z występowaniem naprężeń stycznych odpowiedzialnych za deformację kształtu ciała.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. S. Piechnik, Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa-Kraków, 1980
  2. Г.С. Писаренҝо, Сопротивлене материалов, Гос. Издат. Технической литературы, УССР, Ҟиев, 1963