Sonja Henie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sonja Henie
Ilustracja
Sonja Henie (1942)
Reprezentacja

 Norwegia

Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1912
Oslo

Data śmierci

12 października 1969

Wzrost

155 cm

Konkurencja

Solistki
Pary sportowe (1926–1928)

Partner sportowy

Jack Dunn
Stewart Reburn

Trener

Howard Nicholson

Klub

Oslo SK

Zakończenie kariery

1936

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Sankt Moritz 1928 łyżwiarstwo figurowe
(solistki)
złoto Lake Placid 1932 łyżwiarstwo figurowe
(solistki)
złoto Garmisch-Partenkirchen 1936 łyżwiarstwo figurowe
(solistki)
Mistrzostwa świata
złoto Oslo 1927 solistki
złoto Londyn 1928 solistki
złoto Budapeszt 1929 solistki
złoto Nowy Jork 1930 solistki
złoto Berlin 1931 solistki
złoto Montreal 1932 solistki
złoto Sztokholm 1933 solistki
złoto Oslo 1934 solistki
złoto Wiedeń 1935 solistki
złoto Paryż 1936 solistki
srebro Sztokholm 1926 solistki
Mistrzostwa Europy
złoto Sankt Moritz 1931 solistki
złoto Paryż 1932 solistki
złoto Londyn 1933 solistki
złoto Praga 1934 solistki
złoto Sankt Moritz 1935 solistki
złoto Berlin 1936 solistki
Odznaczenia
Kawaler I Klasy Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa

Sonja Henie (ur. 8 kwietnia 1912 w Oslo, zm. 12 października 1969) – norweska łyżwiarka figurowa. Trzykrotna mistrzyni olimpijska (1928, 1932, 1936), 10-krotna mistrzyni świata (1927–1936), 6-krotna mistrzyni Europy (1931–1936) oraz 10-krotna mistrzyni Norwegii (w tym trzykrotnie w parach sportowych). Po zakończeniu kariery amatorskiej w 1936 została aktorką, a następnie patronką sztuki.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata 1931
Stewart Reburn i Sonja Henie (1938)

Startując na igrzyskach w 1924, jako jedenastolatka, została najmłodszą w historii olimpijką. Aż do 1997 była najmłodszą w historii mistrzynią świata w łyżwiarstwie figurowym, a do 1998 – najmłodszą w historii łyżwiarstwa mistrzynią olimpijską. W obu przypadkach rekord został pobity o kilkanaście tygodni przez Amerykankę – Tarę Lipinski.

Podczas swojej kariery oprócz regularnych treningów miała nauczanie indywidualne w Niemczech, Anglii, Szwajcarii i Austrii[1]. Ponadto studiowała balet w Londynie i zajmowała się choreografią swoich programów łyżwiarskich. Przez cały czas podróżowała ze swoją matką, która pomagała jej w karierze[1].

Po zakończeniu amatorskiej kariery łyżwiarskiej w 1936, zajęła się występami w rewiach łyżwiarskich w Stanach Zjednoczonych oraz grą aktorską[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Henie była zamężna trzykrotnie. W latach 1940–1946 jej mężem był baseballista Dan Topping, następnie w latach 1949–1956 Winthrop Gardiner Jr[2]. Jej trzeci mąż Niels Onstad (1956–1969, jej śmierć) był norweskim mecenasem sztuki, a po zakończeniu kariery łyżwiarskiej Henie małżeństwo osiedliło się w Oslo, gdzie wspólnie zebrali dużą kolekcję sztuki nowoczesnej wystawianą później w muzeum Henie Onstad w Bærum niedaleko Oslo[2].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Zmarła 12 października 1969 w wieku 57 lat, po dziewięciu miesiącach walki z białaczką, w trakcie lotu samolotem medycznym z Paryża do Oslo[1].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Solistki[edytuj | edytuj kod]

Zawody 1923 1924 1925 1926 1927 1928 1929 1930 1931 1932 1933 1934 1935 1936
Międzynarodowe
Igrzyska olimpijskie 8 1 1 1
Mistrzostwa Świata 5 2 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Mistrzostwa Europy 1 1 1 1 1 1
Krajowe
Mistrzostwa Norwegii 1 1 1 1 1 1 1

Pary sportowe[edytuj | edytuj kod]

Zawody 1926 1927 1928
Międzynarodowe
Mistrzostwa Świata 5
Krajowe
Mistrzostwa Norwegii 1 1 1

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Sonja Henie, Skating Star, Dies. The New York Times, 1969-10-13. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
  2. a b Laura Jacobs: Sonja Henie’s Ice Age. Vanity Fair, 2014-02-11. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
  3. World Hall of Fame Members. World Figure Skating Museum and Hall of Fame. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
  4. Hollywood Star Walk – Sonja Henie. Los Angeles Times. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
  5. Pat Mitchell: Sonia Henie joins 508th Regt. as Honorary Jumper. The Devil’s Digest, 1945-08-07. s. 3. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]