Smok (1571) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Smok
Ilustracja
Historia
Stocznia

Elbląg

Położenie stępki

21 czerwca 1570

Wodowanie

14 czerwca 1571

 I Rzeczpospolita
Wejście do służby

nigdy nie wszedł do służby

Los okrętu

rozebrany w 1587[1]

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

ok. 280-600 t[2]

Długość

ok. 33,75 m

Szerokość

do ok. 9 m

Napęd
żaglowy 3-masztowy
Uzbrojenie
na burtach (łącznie): 4 kolubryny, 6 półkolubryn, 6 sakerów , 10 minionów
na rufie: 2 sakery, 2 falkonety; dodatkowo 10 tzw. swivel gun (małe działka obrotowe)[3] na nadbudówkach i bocianich gniazdach
Załoga

ok. 350 ludzi, w tym:
110 marynarzy i oficerów
240 żołnierzy piechoty morskiej[4]

Galion

Galeon "Smok", znany też jako galeona Zygmunta Augusta – pierwszy okręt budowany z przeznaczeniem dla polskiej floty. Nazwa "Smok" jest jedynie domniemana, ponieważ okręt ten miał na dziobie galion w formie głowy smoka. Zamówiony został (razem z dwiema małymi jednostkami pomocniczymi: jednomasztową fregatą i batem) przez króla Zygmunta II Augusta jako zalążek floty.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Okręt zaprojektował i budową kierował sprowadzony z Wenecji mistrz budowy okrętów Domenico Zaviazello z pomocnikiem Giocomo Salvadore, a ogólne kierownictwo nad gospodarczą stroną budowy sprawował z ramienia Komisji Morskiej Jan Bąkowski. Stępkę pod budowę położono 21 czerwca 1570 w Elblągu. Prace przerwano na okres zimowy, od 25 listopada 1570 do marca 1571. Okręt zwodowano 14 czerwca 1571. 15 marca 1572 Bąkowski rozliczył rachunki z budowy i w tym okresie Zaviazello opuścił Polskę, lecz nadal prowadzono prace wykończeniowe pod kierunkiem Salvadore. Mimo to okręt nie został nigdy dokończony, prawdopodobnie z powodu śmierci Zygmunta II Augusta 7 lipca 1572, kiedy to przerwano prace. Okręt nie otrzymał też przewidywanych dział, mimo że zostały już zakupione.

Dalsze losy[edytuj | edytuj kod]

Według jednej z wersji, galeon ten miał zostać następnie spalony podczas ataku gdańszczan na Elbląg w 1577 roku, jednakże według nowszych ustaleń, galeon został wówczas wycofany w górę rzeki Elbląg i uniknął zniszczenia. Podczas wycofania zrąbano jego maszty. Niewykończony galeon został ostatecznie rozebrany pomiędzy 1584 a 1588 rokiem. Los dwóch zbudowanych jednostek pomocniczych nie jest znany. Wiadomo jednak, że obie służyły w 1572 roku.

Wygląd, dokładne wymiary i wyposażenie okrętu nie są znane.

Plany i modele[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nie jest pewne czy faktycznie chodzi o Smoka; w odnalezionej zapisce podane są tylko koszty rozebrania "okrętu starego w Elblągu, dla starości spróchniałego";
  2. Dane rozbieżne u różnych autorów: F. Bujak, O budowie okrętu wojennego w Polsce, 1570-1572, Kraków 1907 podaje 400-600 t; Dokładniejsze wyliczenie przeprowadził M. Boczar, Galeona Zygmunta Augusta. Próba rekonstrukcji, Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk 1973: 280-470 t (autor podaje dwa wzory na wyliczenie wyporności). Raczej bliżej tej drugiej wielkości, gdyż tworzona przeciwko Gdańskowi eskadra Stefana Batorego składała się z tzw. statków średnich (do 500 t), które według źródeł ustępowały wielkością "Smokowi";
  3. Boczar nazywa je folgerzami i nie należy ich mylić z działami o nazwie foglerz.
  4. Zapewne przewidywana załoga była znacznie mniejsza, gdyż zbudowany ok. 50 lat później galeon "Święty Jerzy: miał załogę złożoną ze 150 ludzi, a wymiarami był zbliżony do Smoka;

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Boczar Mieczysław, Galeona Zygmunta Augusta. Próba rekonstrukcji, Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk 1973;
  • Tenże, Galeona Króla Jegomości, Warszawa 1975;
  • Pertek Jerzy: "Polacy na morzach i oceanach. Tom 1", Poznań 1981, ISBN 83-210-0141-6.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]