Skórzec (gmina w województwie białostockim) – Wikipedia, wolna encyklopedia
gmina wiejska | |
1919-1934[1] | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Siedziba | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
52°36′36,0000″N 22°34′48,0000″E/52,610000 22,580000 |
Skórzec (od 1934 Ciechanowiec) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1934 roku w woj. białostockim. Siedzibą władz gminy był Skórzec[2].
W okresie międzywojennym gmina Skórzec należała do powiatu bielskiego w woj. białostockim. Gminę zniesiono z dniem 1 października 1934 roku, a z jej obszaru utworzono nową gminę Ciechanowiec i częściowo gminę Drohiczyn; część obszaru zniesionej gminy włączono także do gminy Grodzisk[3].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 9.669 osób, wśród których 9.420 było wyznania rzymskokatolickiego, 169 prawosławnego, 1 ewangelickiego a 79 mojżeszowego. Jednocześnie 9.611 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 44 białoruską, 1 żydowską, 12 rosyjską a 1 fińską. Było tu 1.572 budynków mieszkalnych[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. białostockiego.
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 70, poz. 675
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 28 .