Sinfonia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sinfonia (wł. symfonia) – termin muzyczny mający różne znaczenia zależnie od epoki.

W okresie wczesnego baroku sinfonią określano różnorakie wstępy do oper (lub aktów opery), bądź też kantat. W szkole neapolitańskiej nazywano tak uwerturę typu włoskiego. Czasem nazwa oznaczała również pierwszą, wstępną część utworu cyklicznego (np. w Particie c-moll J.S. Bacha).

Jan Sebastian Bach nazwał tak 3-głosowe klawesynowe kompozycje o przeznaczeniu pedagogicznym dla odróżnienia ich od podobnych, lecz 2-głosowych inwencji.

W późniejszym okresie termin bywał stosowany zamiennie ze słowem symfonia.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mała encyklopedia muzyki, Stefan Śledziński (red. naczelny), PWN, Warszawa 1981, ISBN 83-01-00958-6, str. 608