Siim Kallas – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siim Kallas

Data i miejsce urodzenia	2 października 1948 Tallinn
Komisarz UE ds. transportu
Okres	od 2010 do 2014
Poprzednik	Antonio Tajani
Następca	Violeta Bulc
Premier Estonii
Okres	od 28 stycznia 2002 do 10 kwietnia 2003
Przynależność polityczna	Estońska Partia Reform
Poprzednik	Mart Laar
Następca	Juhan Parts
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Siim Kallas (ur. 2 października 1948 w Tallinnie) – estoński ekonomista i polityk, prezes Banku Estonii w latach 1991–1995, minister spraw zagranicznych w latach 1995–1996, minister finansów w latach 1999–2002, premier Estonii w latach 2002–2003. Wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej, komisarz ds. transportu w Komisji Europejskiej pod przewodnictwem José Manuela Barroso.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1972 ukończył studia na Wydziale Finansów Uniwersytetu w Tartu, a w 1975 studia podyplomowe.

Od 1972 do 1990 należał do KPZR. W 1994 stanął na czele wolnorynkowej i liberalnej Estońskiej Partii Reform. Po dziesięciu latach kierowania partią zrezygnował ze stanowiska, zostając jej honorowym przewodniczącym. W latach 1995–1999 oraz 2003–2004 był deputowanym Riigikogu. Od 1991 do 1995 i od 1999 do 2004 pełnił funkcję prezesa Estońskiego Związku Kolarskiego.

Pracował początkowo w Ministerstwie Finansów Estońskiej SRR. Od 1979 do 1986 pełnił funkcję dyrektora Centralnej Rady Kas Oszczędnościowych w Estonii. W latach 1986–1989 był zastępcą redaktora naczelnego dziennika "Rahva Hääl". W 1989 został wybrany do Rady Najwyższej ZSRR. Od 1989 do 1991 stał na czele estońskiego Zrzeszenia Związków Zawodowych.

W 1991 został prezesem Banku Estonii, a cztery lata później otrzymał nominację na stanowisko ministra spraw zagranicznych. Z funkcji tej odszedł w 1996. Od 1999 do 2002 pełnił funkcję ministra finansów. 28 stycznia 2002 objął funkcję premiera. Na czele estońskiego rządu stał do 10 kwietnia 2003. 1 maja 2004 wszedł w skład Komisji Europejskiej jako komisarz ds. ekonomicznych i walutowych (wspólnie z Joaquínem Almunią), a w listopadzie 2004 objął stanowisko wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej oraz komisarza ds. administracji, audytu i zwalczania nadużyć finansowych. W listopadzie 2009 ogłoszono, iż w nowej KE José Manuela Barroso obejmie funkcję wiceprzewodniczącego oraz komisarza ds. transportu. Funkcję tę objął po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski w lutym 2010. Pełnił tę funkcję do końca kadencji KE.

W 2016 wysunięty przez swoją partię na urząd prezydenta Estonii. W sierpniu estoński parlament w trzech turach głosowania nie zdołał wybrać prezydenta. Siim Kallas wystartował następnie na to stanowisko w wyborach przeprowadzanych we wrześniu przez kolegium wyborców. W drugiej turze głosowania wygrał z Allarem Jõksem (138 głosów do 134 głosów), jednak nie uzyskał wymaganej większości głosów^[1].

W wyniku wyborów w 2019 i 2023 Siim Kallas ponownie uzyskiwał mandat deputowanego do Riigikogu^[2][3].

Jego córka Kaja Kallas także zaangażowała się w działalność polityczną^[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2019 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Nota biograficzna na stronie Komisji Europejskiej. [dostęp 2016-10-02]. (ang.).