Sigbjørn Hølmebakk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sigbjørn Hølmebakk (ur. 2 lutego 1922 w Feda, zm. 25 listopada 1981 w Oslo) – norweski pisarz i publicysta.

Życie[edytuj | edytuj kod]

Był jednym z inicjatorów powstania norweskiej Sosialistisk Folkeparti (socjalistycznej partii ludowej), a także lewicowym aktywistą przeciwko rozpowszechnianiu broni jądrowej. Opublikował kronikę dotyczącą prześladowania komunistów w Norwegii (1961). Debiut literacki w 1950 (Ikke snakk om høsten). Część powieści została sfilmowana.

Był żonaty kilka razy i miał łącznie ósemkę dzieci, z których część także została pisarzami.

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

Ikke snakk om høsten, nowela, (1950),
Det hvite fjellet, powieść, (1954),
Menneskefiskeren, powieść (1956),
Salve sauegjeter, dziecięca, (1959),
Emigranten, powieść, (1959),
Fimbulvinteren (Tamta zima), powieść, (1964, polskie wydanie - 1972, Wydawnictwo Poznańskie),
Hurra for Andersens, powieść, (1966),
Jentespranget, powieść, (1970),
Tolv trøndere og to andre fortellinger, nowela, (1973),
Hundevakt, grålysning , artykuł, (1974),
Karjolsteinen, powieść (1975),
Sønnen, powieść, (1978),
Fredlaustona, pośmiertnie (1983).

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

NBL - dostęp 19.4.2014