Siergiej Tichomirow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siergiej Tichomirow
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1905
Moskwa

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1982
Moskwa

minister przemysłu chemicznego ZSRR
Okres

od 1950
do 1958

Przynależność polityczna

KPZR

Odznaczenia
Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Siergiej Michajłowicz Tichomirow (ros. Сергей Михайлович Тихомиров, ur. 1 lutego?/14 lutego 1905 w Moskwie, zm. 25 listopada 1982 tamże) – radziecki chemik i polityk, minister przemysłu chemicznego ZSRR (1950–1958), członek KC KPZR (1956–1961).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1921–1922 służył w Armii Czerwonej, 1924–1925 urzędnik kooperatywy WCIK i Rady Komisarzy Ludowych Rosyjskiej FSRR, w 1930 ukończył Moskiewski Instytut Technologiczno-Chemiczny i został inżynierem-technologiem barwników organicznych i półproduktów. W latach 1930–1932 asystent – zastępca kierownika wydziału węglowo-chemicznego Moskiewskiego Instytutu Chemiczno-Technologicznego im. Mendelejewa, 1932–1933 inżynier specjalnego laboratorium fabryki chemicznej w Jarosławiu, 1933–1934 inżynier specjalnego sektora Instytutu Naukowo-Badawczego Lakierów i Farb w Moskwie, 1934–1935 chemik specjalnego laboratorium w Instytucie Naukowo-Badawczym Organicznych Półproduktów i Barwników w Moskwie, 1935–1947 kierownik zmiany, zastępca kierownika i kierownik warsztatu, główny inżynier i (od 1938) dyrektor fabryki chemicznej w Moskwie. W 1939 przyjęty do WKP(b). W latach 1947–1950 zastępca ministra, a od 17 stycznia 1950 do 7 czerwca 1958 minister przemysłu chemicznego ZSRR. Od 14 października 1952 do 14 lutego 1956 zastępca członka, a od 25 lutego 1956 do 17 października 1961 członek KC KPZR. Od 18 czerwca do 20 sierpnia 1958 przewodniczący Państwowego Komitetu Rady Ministrów ZSRR ds. Chemii, 1958-1960 I zastępca przewodniczącego tego komitetu. 1960–1962 zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Ekonomicznego ZSRR, 1962–1963 zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Planowania Gospodarczego ZSRR, 1963 szef Wydziału Przemysłu Chemicznego i Naftowego Wyższej Rady Gospodarki Ludowej ZSRR[potrzebny przypis], a od 13 marca 1963 do 2 października 1965 zastępca przewodniczącego tej Rady – minister ZSRR. W latach 1965–1969 I zastępca ministra przemysłu chemicznego ZSRR, 1969–1980 zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Rady Ministrów ZSRR ds. Nauki i Techniki. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 4 do 6 kadencji. Od 1980 na emeryturze.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]