Sień katedralna na Wawelu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sień katedralna
Symbol zabytku nr rej. A7 (nr rej. wzgórza wawelskiego)
Ilustracja
Sień katedralna - widok od zewnątrz
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wawel, Kraków

Ukończenie budowy

XIII w.

Plan budynku
Plan budynku
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Sień katedralna”
50,054770°N 19,935290°E/50,054770 19,935290

Sień katedralna, dawniej kaplica św. Mikołajasień katedry wawelskiej, prowadząca do kapitularza katedralnego. Znajduje się w północnej nawie bocznej, pomiędzy kaplicami Maciejowskiego a Czartoryskich.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Schody do kapitularza w Sieni katedralnej

Obiekt powstał w 3. ćwierci XIII wieku jako kaplica pod wezwaniem świętego Mikołaja. W latach 1459–1456 część wnętrza przeznaczono na kaplicę Hinczy z Rogowa. Wówczas obie kaplice przedzielono. Na początku XVII wieku kaplicę odrestaurowano z powodu prac przy nowym kapitularzu. Wtedy to ołtarze przestawiono. Roboty wykonał Matys Świętek, za co dostał 40 florenów. W 1628 roku odnowiono wnętrze z funduszy kanoników katedralnych Adama Szypowskiego i Krzysztofa Nosarzewskiego. Gotycki ołtarz świętego Mikołaja przekazano w 1629 roku do Zborówka. Do kaplicy wykonano nowy ołtarz z drewna. W nim znajdował się obraz, przedstawiający Jezusa Chrystusa, ukazującego się Marii po zmartwychwstaniu, po bokach którego stały figury Piotr Apostoł i Paweł z Tarsu. W jego zwieńczeniu umieszczony był obraz Święty Mikołaj w asyście świętego Wacława i świętego Floriana. Ołtarz przekazali egzekutorzy testamentu kanoników. Następnej przebudowy dokonano w latach 1773–1775 według projektu Dominika Pucka. Zniesiono wtedy kaplicę świętego Mikołaja i urządzono tu sień do kapitularza oraz biblioteki kapitulnej. W obiekcie ustawiono rokokowe schody, a kaplicę Hinczy zniszczono, łącząc ją z sienią.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

W obiekcie znajdują się epitafia kanoników katedralnych Adama Szypowskiego i Stanisława Garwaskiego. Schody prowadzą do kapitularza.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kazimierz Kuczman: Wzgórze Wawelskie, Przewodnik. Wyd. 2. Kraków: 1988.
  • Michał Rożek: Katedra Wawelska w XVII wieku. Wyd. 1. Kraków: 1979. ISBN 83-08-00198-X.
  • Michał Rożek: Krakowska katedra na Wawelu. Przewodnik dla zwiedzających. Wyd. 3. Kraków: 1989.