Sheryl Crow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sheryl Crow
	; Sheryl Crow (2014)
Imię i nazwisko	Sheryl Suzanne Crow
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1962 ; Kennett w stanie Missouri, USA
Typ głosu	mezzosopran
Gatunki	pop, rock, country
Zawód	piosenkarka, autorka tekstów, aktorka
Aktywność	od 1987
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Sheryl Suzanne Crow (ur. 11 lutego 1962 w Kennett, stan Missouri, USA)^[1] – amerykańska piosenkarka, autorka tekstów i aktorka śpiewająca muzykę z pogranicza rocka, country i pop.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jej rodzice byli amatorskimi muzykami jazzowymi. Sheryl od dzieciństwa uczyła się grać na pianinie. W wieku 13 lat wstąpiła do szkolnego chóru. Później rozpoczęła studia na wydziale muzykologii stanowego Uniwersytetu Missouri.

Tuż po skończeniu studiów wyjechała do Los Angeles, gdzie początkowo śpiewała w niewielkich kameralnych klubach i pubach. Potem była członkiem chórku Michaela Jacksona na jego trasach koncertowych. Współpracowała też jako chórzystka z takimi gwiazdami jak Wynnona Judd, Céline Dion, Sinéad O’Connor, Stevie Wonder, Eric Clapton i Don Henley. Ten ostatni nakłonił ją do rozpoczęcia solowej kariery.

Pierwszy solowy album który nagrała, nigdy nie ukazał się na rynku gdyż uznano go "za mało komercyjnym". Po tej porażce Sheryl zaczęła grywać w klubie, w Los Angeles, we wtorkowy wieczór i w taki sposób narodziła się jej pierwsza oficjalna płyta Tuesday Night Music Club. Album ten okazał się komercyjnym sukcesem, potwierdzonym przez przyznanie Sheryl trzech prestiżowych nagród Grammy, w tym jednej dla "Najlepszego debiutanta roku".

Drugi album piosenkarki był zatytułowany Sheryl Crow. Album został nagrany w ciągu trzech miesięcy i nie był najlepszej jakości w dużym stopniu za sprawą popadnięcia Sheryl w alkoholizm. Mimo to kilka piosenek z tego albumu „Everyday Is a Winding Road”, „If It Makes You Happy” i „A Change” stało się bardzo popularnych.

Trzecia płyta Sheryl nosiła tytuł The Globe Sessions. Z albumu tego największą popularność uzyskały dwie piosenki: „My Favourite Mistake” i „There Goes the Neighborhood”, dzięki którym artystce przyznano kolejną nagrodę Grammy.

Po tym sukcesie, Sheryl zaczęła intensywnie koncertować. Jeden z koncertów z tego okresu, który miał miejsce w nowojorskim Central Parku, został uwieczniony na płycie zatytułowanej Sheryl Crow and Friends: Live from Central Park. Oprócz samej Crow, na płycie znaleźli się też: zespół Dixie Chicks, Stevie Nicks, Eric Clapton, Sarah McLachlan, Chrissie Hynde oraz Keith Richards.

W kolejnym albumie Sheryl Crow zatytułowanym C'mon, C'mon, artystka zmieniła nieco swój styl. Jak sama napisała: Na tej płycie jest więcej dźwięków pianina. Wcześniej nigdy nie pisałam piosenek z pianinem, gdyż chciałam aby miały bardziej ostre rockowe brzmienie, w tym albumie jest jednak więcej łagodniejszych piosenek połączonych z dźwiękami pianina. W przygotowaniu tej płyty, oprócz samej Sheryl Crow, uczestniczyli Stevie Nicks, Lenny Kravitz, Don Henley, Natalie Maines z zespołu Dixie Chicks, a także Gwyneth Paltrow. Ten, bardzo ważny w karierze artystki, album dotarł do drugiego miejsca „Billboard Album Chart”, a w ciągu pierwszego weekendu od premiery rozszedł się w nakładzie 155 tysięcy egzemplarzy. Album ten został ponownie nagrodzony statuetką Grammy, za najlepsze żeńskie wykonanie piosenki rockowej pod tytułem „Steve McQueen”. Sheryl Crow była też nominowana w tym samym roku w kategorii „Najlepsze kobiece wykonanie pop”, „Najlepsze wykonanie country” i „Najlepszy album rockowy”.

Pod koniec 2003 r. artystka wydała składankę z nowymi wersjami swoich największych przebojów zatytułowaną The Very Best of. Na płycie tej usłyszeć można piosenki: „All I Wanna Do”, „Soak Up the Sun”, „C’mon, C’mon” (gościnnie z zespołem The Corrs) oraz „Picture” zaśpiewana w duecie z Kid Rockiem.

Oprócz tego Sheryl stworzyła kilka piosenek do filmów: If You Ever Did Believe, Totalna magia z Nicole Kidman i Sandrą Bullock, Jutro nie umiera nigdy do kolejnej części przygód Jamesa Bonda. Jej dziełem jest też „Sweet Child O’Mine”, adaptacja utworu wylansowanego wcześniej przez zespół Guns N’ Roses, za którą Sheryl odebrała kolejną ze swych dziewięciu nagród Grammy.

W 2010 roku wystąpiła gościnnie w serialu komediowym Hannah Montana (odc.91 „It’s The End of the Jake as We Know It”), gdzie wraz z Miley Cyrus grającą tam główną rolę Miley Stewart zaśpiewały piosenkę „Need A Little Love”.

W 2023 wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame^[2].

Choroba nowotworowa[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2006 roku artystka poinformowała, że poddała się operacji usunięcia raka piersi. W związku z tym zawiesiła swoje tournée. W 2012 roku ujawniła, że zmaga się z nowotworem mózgu – oponiakiem^[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 2003 roku w czasie gali charytatywnej, z której dochód przeznaczono na walkę z chorobami nowotworowymi, poznała amerykańskiego kolarza Lance'a Armstronga. Zaręczyli się w 2005 roku, a na wiosnę 2006 roku planowali ślub, który ostatecznie został odwołany.

Ma dwóch adoptowanych synów.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Tuesday Night Music Club (1994)
Sheryl Crow (1996)
The Globe Session (1998)
Sheryl Crow and Friends: Live from Central Park (1999)
C'mon, c'mon (2002)
The Very Best of (2003)
Wildflower (2005)
Detours (2008)
100 Miles From Memphis (2010)
Feels Like Home (2013)
Be Myself (2017)

Najważniejsze przeboje[edytuj | edytuj kod]

„All I Wanna Do”
„Picture” (duet z Kid Rockiem)
„Strong Enough”
„Everyday Is a Winding Road”
„Leaving Las Vegas”
„My Favorite Mistake”
„Soak Up the Sun”
„If It Makes You Happy”
„The First Cut Is the Deepest”
„A Change Would Do You Good”
„Home”
„Steve McQueen”
„Anything But Down”
„Good Is Good”
„Safe and Sound”
„Always on Your Side”
„Tomorrow Never Dies”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Sheryl Crow Biography. biography.com. [dostęp 2011-02-19]. (ang.).
↑ Rock & Roll Hall of Fame Reveals Class of 2023: Willie Nelson, Kate Bush, Missy Elliott, Sheryl Crow, Rage Against the Machine and More. 2023. [dostęp 2023-05-03].
↑ kid, IAR: Sheryl Crow walczy z rakiem. wyborcza.pl, 2012-06-06. [dostęp 2012-06-06].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna strona Sheryl Crow (ang.)
Sheryl Crow w bazie Notable Names Database (ang.)

[1] Sheryl Crow Biography. biography.com. [dostęp 2011-02-19]. (ang.).

[2] Rock & Roll Hall of Fame Reveals Class of 2023: Willie Nelson, Kate Bush, Missy Elliott, Sheryl Crow, Rage Against the Machine and More. 2023. [dostęp 2023-05-03].

[3] , IAR: Sheryl Crow walczy z rakiem. wyborcza.pl, 2012-06-06. [dostęp 2012-06-06].

[1]

[2]

[3]

1958−1979	„Nel Blu Dipinto Di Blu (Volare)” − Domenico Modugno (1958) „Mack the Knife” − Bobby Darin (1959) „Theme from A Summer Place” − Percy Faith (1960) „Moon River” − Henry Mancini (1961) „I Left My Heart in San Francisco” − Tony Bennett (1962) „Days of Wine and Roses” − Henry Mancini (1963) „The Girl from Ipanema” − Astrud Gilberto i Stan Getz (1964) „A Taste of Honey” − Herb Alpert i the Tijuana Brass (1965) „Strangers in the Night” − Frank Sinatra (1966) „Up, Up and Away” − The 5th Dimension (Billy Davis Jr., Florence LaRue, Marilyn McCoo, Lamonte McLemore i Ron Townson) (1967) „Mrs. Robinson” − Simon & Garfunkel (Art Garfunkel i Paul Simon) (1968) „Aquarius/Let the Sunshine In” − The 5th Dimension (Billy Davis Jr., Florence LaRue, Marilyn McCoo, Lamonte McLemore i Ron Townson) (1969) „Bridge over Troubled Water” − Simon & Garfunkel (Art Garfunkel i Paul Simon) (1970) „It’s Too Late” − Carole King (1971) „The First Time Ever I Saw Your Face” − Roberta Flack (1972) „Killing Me Softly with His Song” − Roberta Flack (1973) „I Honestly Love You” − Olivia Newton-John (1974) „Love Will Keep Us Together” − Captain & Tennille (Daryl Dragon i Toni Tennille) (1975) „This Masquerade” − George Benson (1976) „Hotel California” − Eagles (Don Felder, Glenn Frey, Don Henley, Randy Meisner i Joe Walsh) (1977) „Just the Way You Are” − Billy Joel (1978) „What a Fool Believes” − The Doobie Brothers (Jeffrey Baxter, John Hartman, Keith Knudsen, Michael McDonald, Tiran Porter i Patrick Simmons) (1979)
1980−1999	„Sailing” − Christopher Cross (1980) „Bette Davis Eyes” − Kim Carnes (1981) „Rosanna” − Toto (David Hungate, Bobby Kimball, Steve Lukather, David Paich, Jeff Porcaro i Steve Porcaro) (1982) „Beat It” − Michael Jackson (1983) „What’s Love Got to Do with It” − Tina Turner (1984) „We Are the World” − USA for Africa (1985) „Higher Love” − Steve Winwood (1986) „Graceland” − Paul Simon (1987) „Don’t Worry, Be Happy” − Bobby McFerrin (1988) „Wind Beneath My Wings” − Bette Midler (1989) „Another Day in Paradise” − Phil Collins (1990) „Unforgettable” − Natalie Cole i Nat King Cole (1991) „Tears in Heaven” − Eric Clapton (1992) „I Will Always Love You” − Whitney Houston (1993) „All I Wanna Do” − Sheryl Crow (1994) „Kiss from a Rose” − Seal (1995) „Change the World” − Eric Clapton (1996) „Sunny Came Home” − Shawn Colvin (1997) „My Heart Will Go On” − Céline Dion (1998) „Smooth” − Santana (Rodney Holmes, Tony Lindsay, Karl Perazzo, Raul Rekow, Benny Rietveld, Carlos Santana i Chester Thompson), z udziałem Roba Thomasa (1999)
2000−2019	„Beautiful Day” − U2 (Bono, Adam Clayton, The Edge i Larry Mullen Jr.) (2000) „Walk On” − U2 (Bono, Adam Clayton, The Edge i Larry Mullen Jr.) (2001) „Don't Know Why” − Norah Jones (2002) „Clocks” − Coldplay (Guy Berryman, Jon Buckland, Will Champion, Phil Harvey i Chris Martin) (2003) „Here We Go Again” − Ray Charles i Norah Jones (2004) „Boulevard of Broken Dreams” − Green Day (Billie Joe Armstrong, Mike Dirnt i Frank Edwin Wright III) (2005) „Not Ready to Make Nice” − Dixie Chicks (Martie Maguire, Natalie Maines i Emily Robison) (2006) „Rehab” − Amy Winehouse (2007) „Please Read the Letter” − Alison Krauss i Robert Plant (2008) „Use Somebody” − Kings of Leon (Caleb Followill, Jared Followill, Matthew Followill i Nathan Followill) (2009) „Need You Now” − Lady Antebellum (Hillary Scott, Charles Kelley i Dave Haywood) (2010) „Rolling in the Deep” − Adele (2011) „Somebody That I Used to Know” − Gotye z udziałem Kimbry (2012) „Get Lucky” − Daft Punk (Thomas Bangalter i Guy-Manuel de Homem-Christo), z udziałem Pharrella Williamsa i Nile'a Rodgersa (2013) „Stay with Me” (wersja Darkchild) − Sam Smith (2014) „Uptown Funk” − Mark Ronson z udziałem Bruno Marsa (2015) „Hello” − Adele (2016) „24K Magic” − Bruno Mars (2017) „This Is America” − Childish Gambino (2019) „Bad Guy” − Billie Eilish (2019)
od 2020	„Everything I Wanted” − Billie Eilish (2020) „Leave the Door Open” − Silk Sonic (2021) „About Damn Time” − Lizzo (2022) „Flowers” − Miley Cyrus (2023)