Shen Congwen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Shen Congwen
ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

沈从文

Pismo tradycyjne

沈從文

Hanyu pinyin

Shěn Cóngwén

Wade-Giles

Shen Ts’ung-wen

Shen Congwen (ur. 28 grudnia 1902 w Tuojiang w prowincji Hunan[1], zm. 10 maja 1988 w Pekinie[2]) – chiński pisarz (nowelista), pochodzący z grupy etnicznej Miao. Jego prawdziwe imię brzmiało Shen Yuehuan (沈岳焕)[3].

W wieku 15 lat opuścił dom i przyłączył się wkrótce do lokalnego oddziału walczącego z militarystami w regionie rzeki Yuan Jiang[1]. W ciągu kilku lat spędzonych w armii obserwował liczne potyczki zbrojne i życie wiejskie ludności Miao, które później stały się głównym tematem jego dzieł. Jego debiut pisarski miał miejsce w 1922 roku[3].

W 1923 roku przybył do Pekinu, gdzie rozpoczął studia na Uniwersytecie Pekińskim[4]. Związał się tam ze środowiskiem literackim skupionym wokół Ruchu 4 Maja[3], podejmując współpracę z lewicowymi pisarzami takimi jak Ding Ling i Hu Yepin. W 1928 roku wyjechał do Szanghaju, gdzie pracował jako nauczyciel[4].

Po powstaniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku został poddany ostrej krytyce i zmuszony do przerwania kariery pisarskiej. Jego utwory określono jako "reakcyjne", głównie z powodu zawartych w nich wątków erotycznych[2]. Objęty zakazem pisania poświęcił się studiom nad klasyczną chińską sztuką. W 1955 roku otrzymał pracę w Muzeum Pałacowym w Zakazanym Mieście, o którym w dwa lata później napisał książkę[3]. Po rozpoczęciu rewolucji kulturalnej został w 1967 roku zesłany na wieś[5], gdzie pracował sprzątając toalety[2]. Paradoksalnie z powodu sympatii lewicowych Shena jego twórczość była wówczas zakazana również na Tajwanie[2].

Zrehabilitowany w 1978 roku, podjął pracę w Instytucie Badań Historycznych Chińskiej Akademii Nauk Społecznych[5]. W uznaniu jego zasług dla chińskiej literatury otrzymał od rządu w 1980 roku prywatną rezydencję[2]. W latach 80. nastąpił wzrost zainteresowania jego zakazaną dotąd twórczością, kilka utworów sfilmowano[4].

Shen pisał fikcyjne nowele, osadzone w realiach idealizowanego życia wiejskiego jego rodzinnych stron[1]. Do najbardziej znanych utworów należą: Fengzi (1932)[2], Biancheng (1934)[4], Changhe (1943)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Prolific Writer: Shen Congwen. chinesecultureonline.org. [dostęp 2010-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-13)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Edward A. Gargan: Shen Congwen, 85, a Champion Of Freedom for Writers in China. nytimes.com, 13 maja 1988. [dostęp 2010-09-16]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e Shen Congwen - Passionate Champion of Literary. history.cultural-china.com. [dostęp 2010-09-16]. (ang.).
  4. ↑ a b c d Shen Congwen, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2010-09-16] (ang.).
  5. ↑ a b Shen Congwen 沈从文 (1902–1988). china-fun.net. [dostęp 2010-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-09)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Shen_Congwen&oldid=68441259”