Shelagh Delaney – Wikipedia, wolna encyklopedia

Shelagh Delaney (ur. 25 listopada 1939 w Salford, zm. 20 listopada 2011) – brytyjska dramatopisarka i scenarzystka pochodzenia irlandzkiego, najbardziej znana ze swojego debiutu dramatycznego, sztuki Smak Miodu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Shelagh Delaney urodziła się w rodzinie o irlandzkich korzeniach. Jej ojciec, inwalida wojenny, pracował jako kontroler biletów autobusowych. W dzieciństwie miała kłopoty z nauką: trzykrotnie zmieniała szkołę podstawową, nie zaliczyła testu kompetencji dla jedenastolatków. Później porzuciła szkołę i w wieku 17 lat rozpoczęła pracę zawodową.

Zadebiutowała w wieku osiemnastu lat sztuką Smak miodu (A Taste of Honey), której premiera, przygotowana przez Joan Littlewood, odbyła się 27 maja 1958 roku w londyńskim Theatre Royal Stratford East. Odniosła duży sukces, w roku następnym była grana w Wyndham's Theatre na West Endzie, zaś w 1960 roku na Broadwayu. W 1961 roku powstał na jej podstawie film o tym samym tytule w reżyserii Tony'ego Richardsona, którego współscenarzystką była autorka sztuki. Film zdobył cztery nagrody BAFTA, w tym za najlepszy scenariusz. Shelagh Delaney zdobyła ponadto Charles Henry Foyle Award za najlepszą nową sztukę teatralną.

Kolejne dzieła Delaney nie odniosły już takich sukcesów. W 1960 roku powstała sztuka The Lion in Love, w 1963 roku opublikowano zbiór nowel Sweetly Sings the Donkey. W kolejnych latach zwróciła się ku filmowi, jako autorka scenariuszy: The White Bus w reżyserii Lindsaya Andersona na podstawie własnego opowiadania (1967), Charlie Bubbles Alberta Finneya (1967), Dance with a Stranger wyreżyserowany przez Mike'a Newella (1985), Three Days in August oraz The Railway Station Man (obydwa 1992). Była także autorką audycji radiowych.

Zmarła na raka piersi 20 listopada 2011 roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Dennis Barker: Shelagh Delaney obituary. „The Guardian”. 21 listopada 2011.