Shani Davis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Shani Davis
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1982
Chicago

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Turyn 2006 1000 m
złoto Vancouver 2010 1000 m
srebro Turyn 2006 1500 m
srebro Vancouver 2010 1500 m
MŚ na dystansach
złoto Seul 2004 1500 m
złoto Salt Lake City 2007 1000 m
złoto Salt Lake City 2007 1500 m
złoto Nagano 2008 1000 m
złoto Vancouver 2009 1500 m
złoto Inzell 2011 1000 m
złoto Inzell 2011 sztafeta
złoto Heerenveen 2015 1000 m
srebro Nagano 2008 1500 m
srebro Inzell 2011 1500 m
brąz Vancouver 2009 1000 m
MŚ w wieloboju
złoto Moskwa 2005 wielobój
złoto Calgary 2006 wielobój
srebro Hamar 2004 wielobój
brąz Berlin 2008 wielobój
MŚ w wieloboju sprinterskim
złoto Moskwa 2009 wielobój sprinterski
brąz Hamar 2007 wielobój sprinterski
brąz Heerenveen 2011 wielobój sprinterski
Puchar Świata
1. miejsce
2013/2014
3. miejsce
2011/2012
3. miejsce
2012/2013
Puchar Świata (1000 m)
1. miejsce
2005/2006
1. miejsce
2007/2008
1. miejsce
2008/2009
1. miejsce
2009/2010
1. miejsce
2011/2012
1. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2012/2013
3. miejsce
2006/2007
3. miejsce
2010/2011
Puchar Świata (1500 m)
1. miejsce
2007/2008
1. miejsce
2008/2009
1. miejsce
2009/2010
1. miejsce
2010/2011
3. miejsce
2011/2012
3. miejsce
2013/2014

Shani Earl Davis (ur. 13 sierpnia 1982 w Chicago) – amerykański łyżwiarz szybki, wielokrotny medalista olimpijski i mistrzostw świata oraz wielokrotny zdobywca Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Junior[edytuj | edytuj kod]

W wieku 16 lat Davis został zaproszony do Lake Placid, aby brać udział w programie dla młodych łyżwiarzy szybkich. Po roku treningu Davis zdecydował się spełnić swoje olimpijskie marzenia i przeniósł się do Marquette, aby poprawić swoje osiągnięcia. Chodził tam do Marquette Senior High School.

Punkt zwrotny[edytuj | edytuj kod]

Davis przeszedł z zawodów juniorskich do seniorskich w 2003. Został mistrzem Ameryki Północnej w lutym 2003 i zakwalifikował się na mistrzostwa świata w Göteborgu. Osiągnął tam jednak znacznie gorszy rezultat niż zazwyczaj, kończąc zawody na 16. miejscu.

W styczniu 2004 zdobył, po raz drugi z rzędu, mistrzostwo Ameryki Północnej. Davis ukończył na drugim miejscu mistrzostwa świata w wieloboju w Hamar. W marcu Shani zdobył złoty medal mistrzostw świata na dystansie 1500 m podczas mistrzostw świata na dystansach w Seulu.

Davis ustanowił trzy rekordy świata w 2005 - dwa z nich uzyskał w Salt Lake City. 9 stycznia 2005 podczas kwalifikacji do mistrzostw świata ustanowił rekord świata na dystansie 1500 m czasem 1:43,33. Miesiąc później Davis wygrał wielobojowe mistrzostwa świata. W listopadzie Davis poprawił kolejny rekord świata tym razem na dystansie 1000 m czasem 1:07,03. Davis uzyskiwał dobre czasy na tych dystansach, co pozwoliło mu automatycznie zakwalifikować się na igrzyska olimpijskie w Turynie, opuszczając zawody kwalifikacyjne. Za te osiągnięcia w 2005 po raz pierwszy w karierze został uhonorowany Nagrodą Oscara Mathisena.

Na igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku, został pierwszym czarnoskórym mistrzem olimpijskim w konkurencji indywidualnej (1000 m) i czwartym czarnoskórym medalistą zimowych igrzysk olimpijskich. Zdobył także srebrny medal w biegu na 1500 m. Wywalczył mistrzostwo świata w wieloboju w latach 2005 i 2006, zdobył srebrny medal w 2004 i został mistrzem świata na dystansie 1500 m w 2004. Zwycięzca klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w sezonie 2013/2014[1].

Zimowe Igrzyska Olimpijskie, Turyn 2006[edytuj | edytuj kod]

Turyn i kontrowersje z biegiem drużynowym[edytuj | edytuj kod]

Kolega z zespołu Shaniego, Chad Hedrick, chciał poprawić osiągnięcie Erica Heidena z igrzysk olimpijskich z 1980 i zdobyć sześć złotych medali na jednych igrzyskach. W programie znajdowało się pięć konkurencji indywidualnych, ale piątą była nowość, bieg drużynowy. Hendrick potrzebował dwóch innych łyżwiarzy do drużyny.

Shani stwierdził, że przyjechał na igrzyska olimpijskie startować tylko na dystansach 1000, 1500 i 5000 m, a ponieważ nigdy nie brał udziału w wyścigu drużynowym nie weźmie też udziału w nim podczas igrzysk. Decyzja ta doprowadziła do lekkiego zgrzytu w zespole Stanów Zjednoczonych. Hendrick stwierdził, że jeśli Shani jechałby z nimi to nikt by ich nie pokonał, nie rozumie jego decyzji, ale nie ma zamiaru go błagać, aby ten ją zmienił.

W sobotę 11 lutego skład USA został ogłoszony. Hedrick będzie jechał z Clayem Mullem i Charlsem Ryanem Leveillem w eliminacjach, oszczędzając weteranów KC Boutiette i Dereka Parrę na finały. Zaraz po ogłoszeniu składu prasa amerykańska wytykała Shaniemu, że jest samolubny i brak mu patriotyzmu.

Marzenia Hedricksa o pięciu złotych medalach skończyły się 17 lutego. USA zostało wyeliminowane w ćwierćfinale pomimo tego, że uzyskali drugi pod względem szybkości czas ćwierćfinałów. Nowicjusz Leveille przekroczył linię mety razem z Hedrickiem, ale Boutiette nie potrafił utrzymać ich tempa.

Kontynuacja rywalizacji z Hendrickiem[edytuj | edytuj kod]

Po pokonaniu Hendricka na dystansie 1000 m, i zdobyciu złotego medalu, następnym dystansem, na którym się zmierzyli było 1500 m. Davis zdobył srebrny medal, a Hedrick brązowy. Złoty medal zdobył włoski łyżwiarz Enrico Fabris.

Wyścigi poolimpijskie (2006)[edytuj | edytuj kod]

Davis wygrał zawody PŚ na dystansie 1000 m w Heerenveen czasem 1:08,91, zostając pierwszych łyżwiarzem szybkim który uzyskał czas poniżej 1:09 w Heerenveen, wygrał także klasyfikację generalną PŚ na dystansie 1000 m, pomimo że startował tylko w trzech z pięciu zawodów.

Davis obronił tytuł wielobojowego mistrza świata na MŚ w Calgary, ustanawiając rekord świata w wieloboju zdobywając 145742 punktów.

W 2009 ponownie został laureatem Nagrody Oscara Mathisena.

Zimowe Igrzyska Olimpijskie, Vancouver 2010[edytuj | edytuj kod]

Podczas igrzysk w Vancouver, 16 lutego 2010 obronił tytuł z Turynu na dystansie 1000 m, a cztery dni później zdobył srebro na dystansie 1500 m.

Mistrzostwa świata w wieloboju sprinterskim 2011[edytuj | edytuj kod]

Po nieobecności na sprinterskich mistrzostwach w 2010 powrócił podczas MŚ w Heerenveen, zdobywając brązowy medal.

Mistrzostwa świata na dystansach 2011[edytuj | edytuj kod]

W 2011 roku Shani Davis został mistrzem świata na dystansie 1000 m oraz wicemistrzem świata na dystansie 1500 m. Na tych samych mistrzostwach zdobył również mistrzostwo w sztafecie[2]. Drużyna amerykańska jako pierwsza w historii mistrzostw świata na dystansach pokonała Holendrów.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska Olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

IO 500 m 1000 m 1500 m 5000 m
Turyn 2006 - złoto srebro 7.
Vancouver 2010 DNF złoto srebro 12.

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata na dystansach[edytuj | edytuj kod]

500 m 1000 m 1500 m 5000 m 10 000 m
2004 - - złoto 16. 11.
2007 - złoto złoto 10. -
2008 - złoto srebro 5. -
2009 22. brąz złoto - -
2011 9. złoto srebro - -

Mistrzostwa świata w wieloboju[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata w wieloboju sprinterskim[edytuj | edytuj kod]

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Dystans Rekord Data Uwagi
500 m 34,78 6 marca 2009
1000 m 1:06,42 7 marca 2009 aktualny rekord świata
1500 m 1:41,04 11 grudnia 2009 do 2017 rekord świata
5000 m 6:10,49 18 marca 2006
10000 m 13:05,94 18 marca 2006
wielobój 145,742 1819 marca 2006 aktualny rekord świata

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Heather Richardson and Shani Davis take Grand World Cup titles for USA [online], isu.org [dostęp 2014-03-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-19] (ang.).
  2. skład: Shani Davis, Trevor Marsicano, Jonathan Kuck

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]