Sergiusz (Hensycki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sergiusz
Borys Hensycki
Metropolita tarnopolski i krzemieniecki
Ilustracja
Kraj działania

Ukraina

Data i miejsce urodzenia

4 grudnia 1951
Dołyniany

Metropolita tarnopolski i krzemieniecki
Okres sprawowania

od 2011

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Inkardynacja

Eparchia tarnopolska

Śluby zakonne

6 grudnia 1985

Diakonat

15 lipca 1973

Prezbiterat

28 sierpnia 1990

Chirotonia biskupia

17 lutego 1991

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

17 lutego 1991

Konsekrator

Filaret (Denysenko)

Współkonsekratorzy

Hiob (Tywoniuk), Łazarz (Szweć)

Sergiusz, imię świeckie Borys Hensycki (ur. 4 grudnia 1951 w Dołynianach) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu instytutu medycznego uzyskał dyplom felczera i pracował przez rok w przychodni dzielnicowej. W latach 1971–1973 odbywał w Czerniowcach obowiązkową służbę wojskową. 15 lipca 1973 przyjął święcenia diakońskie i został skierowany do pracy duszpasterskiej w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w Smoleńsku.

W 1983 ukończył naukę w moskiewskim seminarium duchownym. W maju 1985 wstąpił jako posłusznik do ławry Poczajowskiej, gdzie 6 grudnia tego samego roku złożył wieczyste śluby zakonne. 28 sierpnia 1990 przyjął święcenia na hieromnicha. W lutym 1991 został podniesiony do godności archimandryty. 17 lutego tego samego roku wyświęcony na biskupa tarnopolskiego i krzemienieckiego. Już jako hierarcha ukończył wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej.

Brał udział w spotkaniu biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w kwietniu 1992 w Żytomierzu, którego uczestnicy zaapelowali o zwołanie soboru swojego Kościoła, zaś jego zwierzchnika metropolitę Filareta (Denysenkę) oskarżyli o krzywoprzysięstwo. W efekcie spotkania oraz soboru, jaki miał miejsce w tym samym roku, metropolita Filaret został uznany za winnego rozbijania Kościoła i pozbawiony urzędu[1].

Według informacji podawanych przez prasę ukraińską, jego awans w hierarchii kościelnej wynikał z faktu, iż jako skarbnik ławry Poczajowskiej przekazywał fundusze z prywatnych datków dla Ławry do centralnych organów zarządzających Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Protektorem Sergiusza w Kościele miał być ówczesny metropolita smoleński i kaliningradzki Cyryl. Zdaniem Serhija Płokhiego, wiadomości te nie mogą zostać jednoznacznie zweryfikowane[2].

W 1999 podniesiony do godności arcybiskupiej. W 2011 otrzymał godność metropolity[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]