Sektory Berlina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2016-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Po zakończeniu II wojny światowej stolicę Rzeszy poddano pod wspólny zarząd aliantów, dzieląc ją na sektory pod okupacją poszczególnych władz wojskowych. We wschodniej części władzę sprawował komisarz oddelegowany przez wojska sowieckie, natomiast część zachodnia została podzielona na 3 strefy okupacyjne, tj. francuską, brytyjską i amerykańską.

Okręgi administracyjne w poszczególnych sektorach[edytuj | edytuj kod]

Sektor francuski[edytuj | edytuj kod]

1. Reinickendorf
2. Wedding

Sektor brytyjski[edytuj | edytuj kod]

1. Charlottenburg
2. Tiergarten
3. Wilmersdorf
4. Spandau

Sektor amerykański[edytuj | edytuj kod]

1. Neukölln
2. Kreuzberg
3. Schöneberg
4. Steglitz
5. Tempelhof
6. Zehlendorf

Sektor radziecki[edytuj | edytuj kod]

1. Friedrichshain
2. Hellersdorf
3. Hohenschönhausen
4. Köpenick
5. Lichtenberg
6. Marzahn
7. Mitte
8. Pankow
9. Prenzlauer Berg
10. Treptow
11. Weißensee

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Berlin Zachodni
• Berlin Wschodni
• Mur Berliński
• Okupacja aliancka Niemiec
• Zakazane pociągi
• Kolonne