Sancitum – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sancyt (łac. sancitum, sancita) – termin prawa polskiego oznaczający wyrok, postanowienie, rozporządzenie konfederacji lub sejmu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, t. IV, Warszawa 1904
• Janusz Sondel, Słownik łacińsko-polski dla prawników i historyków, Kraków 2006